Lezersrecensie
Een feelgood zoals een feelgood moet zijn
In Groot-Brittannië is ‘Het zwembad’ inmiddels een hype geworden en wordt het door diverse Britse kranten en de BBC getipt als één van dé topromans van 2018. De vertaalrechten zijn aan 23 landen verkocht en de verfilming van dit boek zit er ook aan te komen.
Mijn verwachtingen van ‘Het zwembad’ waren dus hoog gespannen toen ik het boek in handen kreeg. En ook de
gezellig uitziende cover droeg hier aan bij.
Rosemary, een 86-jarige weduwe, en Kate, een jonge journaliste, komen bij toeval met elkaar in contact. Rosemary woont al haar hele leven in de Londense wijk Brixton. Kate is net verhuisd en voelt zich alleen in de grote stad. Maar dan wordt het plaatselijk zwembad met sluiting bedreigd en Rosemary, die al haar hele leven in het zwembad komt en daar mooie herinneringen heeft liggen, probeert de sluiting tegen te gaan. Kate krijgt de opdracht om een artikel over Rosemary en het zwembad te schrijven. Maar het blijft niet bij dat ene artikel. Al vrij snel ontstaat er een band tussen Kate en Rosemary.
‘Het zwembad’ is een vlot geschreven roman waarin verschillende thema’s aan de orde komen. Niet alleen vriendschap en ontluikende liefde, maar ook angst, depressie, eenzaamheid en het proces van ouder worden komen aan bod in dit verhaal.
Het contact tussen Kate en Rosemary doet hen beide goed. Langzamerhand gaat het zwembad en de mensen uit de wijk Brixton een belangrijke rol in Kates leven spelen.
‘Het zwembad’ is de debuut roman van de Britse Libby Page (1993). Al in
2009 bracht ze als 16-jarige haar eerste boek uit: Love Pink.
Is de hype rondom dit boek terecht? Verpletterend is het niet. Maar het is wel een verhaal wat makkelijk leest. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden. Er zitten mooie stukken in het verhaal die tot overpeinzingen leiden, bijvoorbeeld op blz 23 waarin het Rosemary pijnlijk duidelijk wordt dat ze niet meer jong is. Of blz 255 waarin Kate beseft dat er wellicht een einde komt aan het gezamenlijk zwemmen met Rosemary.
Of ‘Het zwembad’ in Nederland ook zo’n hype zal worden valt te bezien,
maar wat zeker een feit is, is dat dit boek een feelgood is zoals een feelgood hoort te zijn: na het lezen van de laatste pagina sluit je met een lach en een traan het boek.
Mijn verwachtingen van ‘Het zwembad’ waren dus hoog gespannen toen ik het boek in handen kreeg. En ook de
gezellig uitziende cover droeg hier aan bij.
Rosemary, een 86-jarige weduwe, en Kate, een jonge journaliste, komen bij toeval met elkaar in contact. Rosemary woont al haar hele leven in de Londense wijk Brixton. Kate is net verhuisd en voelt zich alleen in de grote stad. Maar dan wordt het plaatselijk zwembad met sluiting bedreigd en Rosemary, die al haar hele leven in het zwembad komt en daar mooie herinneringen heeft liggen, probeert de sluiting tegen te gaan. Kate krijgt de opdracht om een artikel over Rosemary en het zwembad te schrijven. Maar het blijft niet bij dat ene artikel. Al vrij snel ontstaat er een band tussen Kate en Rosemary.
‘Het zwembad’ is een vlot geschreven roman waarin verschillende thema’s aan de orde komen. Niet alleen vriendschap en ontluikende liefde, maar ook angst, depressie, eenzaamheid en het proces van ouder worden komen aan bod in dit verhaal.
Het contact tussen Kate en Rosemary doet hen beide goed. Langzamerhand gaat het zwembad en de mensen uit de wijk Brixton een belangrijke rol in Kates leven spelen.
‘Het zwembad’ is de debuut roman van de Britse Libby Page (1993). Al in
2009 bracht ze als 16-jarige haar eerste boek uit: Love Pink.
Is de hype rondom dit boek terecht? Verpletterend is het niet. Maar het is wel een verhaal wat makkelijk leest. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden. Er zitten mooie stukken in het verhaal die tot overpeinzingen leiden, bijvoorbeeld op blz 23 waarin het Rosemary pijnlijk duidelijk wordt dat ze niet meer jong is. Of blz 255 waarin Kate beseft dat er wellicht een einde komt aan het gezamenlijk zwemmen met Rosemary.
Of ‘Het zwembad’ in Nederland ook zo’n hype zal worden valt te bezien,
maar wat zeker een feit is, is dat dit boek een feelgood is zoals een feelgood hoort te zijn: na het lezen van de laatste pagina sluit je met een lach en een traan het boek.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Paula van Mourik
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
