Elk leven heeft losse eindjes: niet elke vraag kent een antwoord

Tekst op de achterkant:
Sylvie heeft haar moeder al vroeg verloren, maar heeft het ondanks alles helemaal gemaakt: niet alleen is ze nog altijd een succesvol model, ze is ook host van een populaire talkshow op de radio. Tot een anoniem telefoontje van een luisteraar al het verdriet van de dood van haar moeder weer naar boven haalt. Vooral als blijkt dat niet is wat het lijkt te zijn. Pyschologe Kathleen probeert Sylvie zo goed mogelijk bij te staan, maar blijft intussen zelf nauwelijks overeind door de moeilijke keuzes waar ze voor staat.

Mijn samenvatting:
Sylvie, radiohost en fotomodel van beroep, is een alleenstaande moeder. Haar eigen moeder Elise heeft zelfmoord gepleegd toen Sylvie nog maar zeven jaar oud was. Dat heeft ze een plekje kunnen geven totdat ze tijdens een radiouitzendig wordt gebeld door een anonieme luisteraar. Hierdoor wordt het verleden weer opgerakeld. Josje, haar blinde dochtertje, beweert dat oma Elise vaak ’s nachts bij haar op bezoek komt. Sylvie besluit om de hulp in te roepen van psychologe Kathleen. Kan zij haar en Josje helpen? Ondertussen gebeuren er allemaal vreemde dingen in het leven van Sylvie en haar familie . Wat is er aan de hand, maar belangrijker nog: wat heeft zich echt afgespeeld in de nacht dat haar moeder verdween?

Kwijt is het spannende zesde deel in de reeks rond psychologe Kathleen Verlinden. Het personage van Kathleen ontwikkelt zich gaandeweg de delen. Vergelijk het met de Frieda Klein serie van Nicci French. Idealiter worden de boeken op volgorde gelezen, maar omdat elk boek een verhaal is met een kop en een staart kan Kwijt ook als stand alone worden gelezen.

In Kwijt wordt het verhaal verteld vanuit verschillende personages zoals Sylvie, haar dochter Josje, haar zus Xanne, etc. Ook Kathleen komt aan het woord. Haar verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief. Het verhaal over Sylvie en haar familie wordt verteld vanuit de derde persoon. Dit wisselend vertelperspectief is niet storend, maar wel opvallend, omdat het niet vaak voorkomt.

De hoofdstukken zijn niet al te lang waardoor het verhaal vrij vlot leest. Het is als lezer niet moeilijk om je in te leven in de verschillende personages en hun angst, verdriet en onzekerheid te voelen.

Het verhaal kabbelt langzaam voort en komt pas aan het eind tot een stroomversnelling. De ontknopingen volgen elkaar vanaf dat moment razendsnel op. Eerlijk gezegd iets te veel. Ben je als lezer nog niet bekomen van de ene ontknoping, dan kondigt de ander zich alweer aan. Dat maakt het verhaal toch wel wat ongeloofwaardig. Het lijkt erop dat de auteur haast had om het verhaal af te ronden, maar eigenlijk nog niet klaar was met vertellen. Het boek zou zeker een ster meer waard zijn geweest als het einde niet zo’n rollercoaster was. Desalniettemin is dit boek zeker een aanrader en maakt het nieuwsgierig naar de overige boeken van Anja Feliers.