Typisch Amerikaans... Pas na 1/3e van het boek wordt het boeiend, daarvoor is het maar langdradig, nutteloos en overladen met onnodige intressant-doenerij.
Daarna vond ik het wel super spannend worden.
Alleen het volgende typisch Amerikaanse van dit boek doet hier dan weer afbraak aan: Dan Brown schijnt er van overtuigd te zijn dat zijn lezers dom zijn en zodoende alsmaar herrinert moeten worden aan voortekens die eerder in het boek voorkwamen. Dat is juist een van de leuke dingen van boeken en verhalen! Dat je ziet: Hè, dat was dus een voorbode.
Oftewel: Een leuk boek maar jammer dat Brown een Amerikaan is.