Los zand met pareltjes

In 2008 debuteerde Steve Toltz met Een fractie van het geheel en kreeg daar meteen een nominatie voor de Booker prize voor.
Moeras is zijn tweede roman.
In zijn overrompelende schrijfstijl met lange opsommingen, absurde situaties en bij vlagen geniale vondsten beschrijft hij hoe de twee vrienden Aldo en Liam zich staande proberen te houden in het leven. De titel en het motto van deel I (“O, er is meer dan genoeg hoop, er is oneindig veel hoop - maar niet voor ons.”) doen al vermoeden dat dat niet zo gemakkelijk gaat.
We leren ze kennen als volwassen mannen. Via flash-backs komen we de voorgeschiedenis te weten.
De vriendschap ontstaat op de middelbare school. Ze blijken allebei een zus te hebben verloren en proberen dat samen te verwerken. Dit schept een band die hun verdere leven blijft bestaan.
Toch gaan zij na dit gedeelde rouwproces allebei een heel andere kant op en ontwikkelen een totaal andere levenshouding. Waar Aldo zich voortdurend stort in ondernemingen die tot mislukken gedoemd zijn, is Liam passief en afwachtend.
Steve Toltz trekt alle registers open om het verhaal vaart en dynamiek te geven: flashbacks, boek in een boek, perspectiefwisselingen, rechtbankverslag, monologue intérieur, vooruitverwijzingen.
Dit maakt het afwisselend om te lezen, maar vraagt ook wel aandacht van de lezer om de verhaallijn in de gaten te houden.
Het verhaal is soms hilarisch en dan weer pijnlijk, tragisch.
Hoewel er zeker veel te genieten valt, worden alle kolderieke beschrijvingen, geestige vondsten en ellenlange opsommingen op den duur toch wat vermoeiend. Het boek als geheel voelt vooral als los zand met enkele pareltjes erin.