een leuk tussendoortje

De plot en achterflap intrigeerden mij onmiddellijk. Hoe zou deze toch wel bijzondere plot uitgewerkt worden.
Maar jammer genoeg ben ik heel het boek lang op mijn honger blijven zitten.
Het boek blijft in alle opzichten zeer oppervlakkig. Beetje bij beetje kom je wel meer te weten over het leven van Georgie, haar man Neal, haar twee kinderen en haar boezenvriend en collega Seth. Maar nooit vormt het verhaal een echt geheel. Het lijken wel allemaal losse, op zichzelf staande feiten, die per toeval over dezelfde mensen gaan en hier en daar een link hebben.
Enerzijds gaat het boek over het heden en anderzijds dwalen Georgies gedachten regelmatig af naar het verleden. Hierbij komt dan ook nog de telefoonlijn naar het verleden en Georgie haar eigen bedenkingen en overpeinzingen daarbij. Toch blijf je als lezer steeds mooi het overzicht houden, je krijgt gelukkig nooit het gevoel dat je het spoor bijster raakt.
Wat de telefoonlijn naar het verleden betreft, had het allemaal wat meer uitgediept mogen worden. Het had allemaal wat mysterieuzer, specialer en vooral ingrijpender moeten zijn. Want zo normaal is het toch niet, wanneer je ineens met het verleden in contact kan komen. Rowell had beter deze verhaallijn veel dieper en verder uitgewerkt en de onnodige zijsprongetjes zoals de bevalling van de hond of de aanschaf van een nieuwe BH, achterwege gelaten.
Natuurlijk wil je graag weten of het nog terug goed komt tussen Georgie en Neal. Maar zelfs het einde is niet echt spannend.
Verkeerd verbonden heeft zijn verwachtingen niet waargemaakt. Een leuk tussendoortje dat snel vergeten zal worden.