Leonardo Da Vinci is in Rome en heeft een missie te vervullen voor een machtige opdrachtgever. Zijn geadopteerde zoon Salai is bij hem. Da Vinci weet echter niet dat Salai ook een opdracht heeft: hem te bespioneren.

Ik heb dit boek van blz 415 gisteren gekocht en en vandaag uitgelezen. Je zou dus zeggen dat het een goed boek is. En ja hoor, dat is het ook. Monaldi & Sorti hebben weer veel indruk bij me gemaakt. Naar mijn mening hebben ze hun beste boek tot nu toe afgeleverd! Waarom ik dat vind? Ik zal dit uitleggen zonder al te veel te verklappen.

Toen ik het boek net uit had was ik een beetje boos en voelde me beet genomen. Ik had namelijk aan het begin van het boek een andere voorstelling van Da Vinci en zijn geadopteerde zoon waar al veel over geschreven is. Dit beeld is na het lezen van het boek drastisch bijgesteld. Maar dat is niet het enige wat bijgesteld dient te worden.

In tegenstelling tot hun vorige boeken Imprimatur en Secretum, waarin de goede naam van pausen bekritiseerd wordt, vindt er nu een poging tot rehabilitatie van paus Alexander VI (Rodrigo Borgia) plaats. Een paus die tot aan vandaag door vrijwel alle historici, deskundigen en leden van het Vaticaan bekritiseerd wordt. Ook zal er een ander beeld gegeven worden over de oorsprong van de Germanen en hoe de Duitsers zich in de loop der eeuwen hiermee identificeerden. Alles zal een ander beeld krijgen.

Monaldi & Sorti zijn niet alleen goede onderzoekers, maar kunnen ook een prachtig en kleurrijk verhaal neerzetten in een tijd van enkele eeuwen geleden waarbij je het gevoel hebt aanwezig en getuige te zijn. De schrijvers maken daarbij gebruik van een schijn, vervalsing, dwaling en bedrog. Zaken waar Italianen meester in zijn.