Ingewikkeld en spannend.

PROLOOG:
“Moet je kijken wat een eikel. Hé lullemans, je zou jezelf eens moeten zien zitten. Het is verdomme niet om aan te zien. Strondlazarus, en een kop als een apenreet.”
En zo gaat het vulgair en intimiderend nog even door. Kennelijk wordt een man onder handen genomen door een agressief type.

In een prachtige villa in Haarlem aan de Spaarne, wordt een dode man aangetroffen. Zijn hersens blijken te zijn ingeslagen met een beeld. De dode man zou, volgens de ter plaatse verschenen politie, Allard Elting zijn. Bij leven een niet zo sympathieke man, maar wel een verdienstelijk architect die ook in vastgoed deed. Onder leiding van officier van justitie Hajo van Middelburg, wordt er door inspecteur Daaf Goemans en rechercheur Christel Bruins een onderzoek naar de dood van Elting ingesteld. Aan het licht komt dat Elting een stevige drinker was. Niet zo vreemd als blijkt dat zijn vrouw Roos dertig jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd door voor een trein te springen.

Allard Elting was niet zomaar een architect. Nee, hij was bijzonder. Een neomodernist avant la lettre. Hij had een eigenzinnige verzoening bereikt tussen die stroming en de warmere ambachtelijkheid van de vroegere Nieuwe Haagse School.

Guusje Draaisma, kunsthistoricus, bevindt zich in het tuinhuis van Allard Elting, als daar Daaf Goemans aankomt. Guusje verbleef in het tuinhuis met toestemming van Allard en wel om daar het archief te inventariseren met de bedoeling om over het werk van Allard een monografie te schrijven. Maar vanwege de dood van Allard twijfelt zij of zij dat kan afmaken. Daarover zullen gesprekken met de kinderen van Allard gevoerd moeten worden.

Als eindelijk de kluis van Elting wordt geopend, treft de politie daarin een testament aan, waarin twee zaken opvallen. Ten eerste blijkt daaruit dat Elting zijn zoon Eric heeft onterft. En ten tweede dat zijn archief veilig moet worden gesteld. Tachtigduizend euro heeft Elting daarvoor gereserveerd. Een deskundige moet zich daarmee bezig houden. Het verbaast Daaf Goemans niet als daarmee Guusje Draaisma wordt bedoeld. Eerder had Eric Elting aangegeven er niet mee te zitten als zou blijken dat zijn vader hem had onterft. Immers, dat lag in de lijn van de verwachting omdat hij zijn vader minachtte en dat niet onder stoelen of banken stak. Kennelijk heeft Allard het daar zelf naar gemaakt. Want bij veel mensen, zowel in als buiten de kroeg, had hij met zijn scherpe tong niet veel vrienden gemaakt.

Vooralsnog lijkt het er niet op dat een van de kinderen van Allard Elting of Guusje Draaisma belang bij de dood van Allard heeft. Maar wie dan wel?

In de slaapkamer van Allard heeft Daaf Goemans een foto aangetroffen waarop een dame is te zien. Het blijkt een foto van Sophie Heijster te zijn. Zij is vermoedelijk een vriendin van Allard. Dat wordt bevestigd als Daaf haar op enig moment daarover verhoord. Tijdens hun jonge jaren hebben Sophie en Allard zelfs verkering gehad. Een periode waar Sophie met weemoed op terug kijkt.

De irritaties lopen bij de superieur van Daaf, hoofdinspecteur Jaap Vrolijk, hoog op. Jaap verwijt Daaf dat hij te veel in het verleden van Allard peurt. Daaf is echter van mening dat daar toch de oplossing van het misdrijf te vinden is.

Daaf komt er achter dat “vrienden” uit het verleden wel eens een rol gespeeld kunnen hebben in verband met de dood van Allard. Echter, de familie van die vrienden hebben een belangrijke maatschappelijke positie en zijn één van de meest aanzienlijke families van het land. Daaf wordt door officier van justitie Hajo van Middelburg uitdrukkelijk verboden om contact met die familie op te nemen. Maar als Daaf en Christel dat toch doen zijn de rapen gaar.

VIERKANTSVERHOUDING (2016), van auteur GOOS VAN NIMWEGEN (pseudoniem) is vlot geschreven. Daardoor leest het prettig. Dat de auteur sommige details uitgebreid beschrijft doet geen afbreuk aan het verhaal. Integendeel. De vele erin voorkomende personages maken het wel ingewikkeld. Spannend tot het laatste hoofdstuk.