Poetische teksten voor meiden

Met dank aan Uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar.

Over de auteur
Laure van den Broeck (1977) is een Vlaamse auteur uit Brugge die Nederlandse en Engelse taal en letterkunde studeerde aan de universiteit alvorens zij vertrok naar New England in de Verenigde Staten en vervolgens naar Engeland. In beide landen schreef zij jeugdboeken. Na haar definitieve terugkeer in New England schreef zij “Dansen in diep water’. Tevens heeft ze een roman vertaald naar het Nederlands voor Uitgeverij Lannoo en schrijft ze columns in een hardlooptijdschrift. Hardlopen is naast schrijven haar grote passie.

Inhoud
Na een vliegtuigcrash belanden een elftal meisjes die elkaar niet kennen op een onbewoond eiland. De kennismaking verloopt goed maar al snel treden er onderlinge irritaties op en leidt het wachten op redding tot een hachelijk avontuur waarin overleven centraal staat. Het boek is een tegenhanger van ‘Lord of the flies’ van William Golding uit 1954. Een roman waarin een groep jongens dient te overleven op een onbewoond eiland, na een vliegtuigcrash. Laure verwijst hiernaar in de inleiding van het boek en is benieuwd of meisjes zich anders gedragen dan jongens in een identieke situatie.

Mijn mening
Daar waar de achterflap prachtig geel is en een uitermate uitnodigende korte samenvatting van de inhoud geeft, is de start van het boek allesbehalve eenvoudig. Het eerste hoofdstuk van het boek bevat poëtische, volwassen zinnen waarin veel ruimte wordt geboden aan visualisatie van gedachten. Ieder zelfstandig naamwoord heeft minimaal een bijvoeglijk naamwoord ervoor waardoor de gemiddelde lengte van een zin vier regels beslaat. Dit belemmert dat ik direct het verhaal wordt ingezogen. Het maakt de kennismaking en identificatie met de ik-persoon erg lastig. Ik hoop dat de lezersdoelgroep zich door deze fase heen kan worstelen.

Wanneer een puber neerstort met een vliegtuig en bij bewustzijn komt, vrees ik dat de gedachte ‘Ik keek omhoog, langs de torenende bomen naar de lucht, die zo zuurstofblauw was als de lucht op een postkaart uit de bergen’, niet erg waarschijnlijk is. En daarmee zijn de prachtige dichterlijke volzinnen niet altijd even realistisch. De dichterlijke teksten zijn prachtig en verdwijnen vanaf hoofdstuk twee, van in totaal elf hoofdstukken, definitief uit beeld. Het verhaal krijgt hierdoor meer vaart en is leuker om te lezen. Als lezer ben je benieuwd op welke wijze de tieners worden gered.

Alle elf meisjes hebben Engelse namen en dit verbaasde mij in eerste instantie omdat het om een Vlaamse auteur gaat. Bij onderzoek naar de auteur begreep ik deze keuze beter. De leeftijd van de elf meiden laat zich moeilijk raden. Ik gok zelf een jaar of vijftien. Aan het eind van het boek blijkt één romanfiguur al een auto te rijden, waarbij ik denk dat het om een Amerikaanse tiener gaat. De elf personages zijn vrijwel allemaal verschillend qua karaktereigenschappen en levensinstelling. Houding en gedrag zijn hierdoor fascinerende componenten als gegeven voor een psychologisch intrigerend schouwspel. Ik verheugde mij op een psychologische onderlinge strijd met als persoonlijk doel te overleven. Helaas gebeurt er weinig op dit vlak. Ondanks de gebeurtenissen blijven alle personages muurvast zitten in hun eigen basishouding en gedrag. Omdat deze gebeurtenissen ook tot gevolg hebben dat er meisjes omkomen, is het een vreemde gewaarwording dat dit geen enkel effect heeft op de anderen. Dit vind ik ongeloofwaardig en strijdig met het echte effect van de beschreven gebeurtenissen op meisjes van deze leeftijd. Gemis van familieleden, eenzaamheid en twijfel over de toekomst komen minder aan de orde dan het vervaardigen van schelpenbikini’s. En als vader van een dochter in deze leeftijd kan ik dat niet rijmen met de werkelijkheid.

Het verhaal is wel spannend en zal lezers uit de leeftijd tot zestien jaar kunnen boeien. Het gekozen lettertype en de grote regelafstand zal ook lezers die moeite hebben met lezen, over de drempel kunnen tillen.

Eindoordeel
Het boek ziet er prima uit en de achterflap belooft een spannend verhaal. En dat is het ook. Daarnaast echter blijft het gevoel hangen, dat er meer in zat. Meer aandacht voor emotie passend bij de situatie. Meer gedrag dat past bij de leeftijd van de personages. Meer praten dan doen, zoals meisjes in de puberleeftijd zijn. Ik kreeg een spannend verhaal waarbij ik helaas meer toeschouwer was dan een betrokken deelnemer tijdens het lezen. De auteur heeft zeker potentie. Ik geef dit boek 2,5 sterren

Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren


Mijn persoonlijke songtekst
“walk on beach, I sleep on sand, I walk in water
Salty sea got a hold on me
Daylight come, be it now or never”
(Kajagoogoo – Islands)