Een onvergetelijke belezenis

‘En ze deed het’ – Edwin Winkels




Genre: Roman
Uitgeverij: Brandt
ISBN: 9789492037756
Aantal pagina’s: 240
Uitvoering: hardcover
Verschijningsdatum: juni 2018

Met dank aan Uitgever Brandt voor het recensie-exemplaar.

Over de auteur
Edwin Winkels (Utrecht, 1962) is een in Barcelona gevestigde Nederlandse journalist en schrijver. Hij werd correspondent en redacteur voor diverse Nederlandse en Spaanse dagbladen. Als schrijver heeft Edwin Winkels een aantal non-fictie boeken gepubliceerd, waaronder de bestseller ‘Johan Cruijff in Barcelona, de mythe van de verlosser’. Enkele van zijn boeken zijn zowel in het Spaans als in het Nederlands uitgegeven. ‘En ze deed het’ is zijn vierde roman.
Edwin Winkels heeft twee zonen.

Inhoud
Het boek vertelt over de voortdurende liefde tussen twee mensen die elkaar op De Parade in Amsterdam hebben ontmoet. Ook al leiden zij hun leven niet altijd in elkaars nabijheid, ze zijn nooit ver van elkaar verwijderd. Maar of dat zo kan blijven?

Mijn mening
En ze deed het is een in hardcover vormgegeven boek met een omslag die niet zou misstaan als werk van René Magritte, de Belgische surrealistische schilder uit de vroeg twintigste eeuw. Naast de prikkelende titel, nodigt dit extra uit tot nieuwsgierigheid.

Het boek is opgedeeld in vier delen die een periode van zestien jaar bestrijken. Ieder deel bevat op zijn beurt een aantal korte hoofdstukken die de gebeurtenissen afwisselend beschrijven vanuit het perspectief van Anoek (Zij) en Dylan (Hij). De om-en-om cadans wordt pas in het laatste deel van het boek ritmisch verlegd.

De personages zijn met eerbied neergezet en hun karaktereigenschappen worden zorgvuldig in beeld gebracht en verder uitgediept. Dit helpt mij als lezer enorm om mee te leven in plaats van mee te lezen. Steeds een stukje beter leer ik ze kennen, alsof ik een relatie met de personages aan het opbouwen ben.
Ook het verhaal ontrafelt zich stukje bij beetje. Steeds wanneer ik het vermoeden heb nu wel te weten hoe het zit, ontvouwt zich een nieuwe verdiepingsslag in de verhaallijn en geeft dit deel zijn geheimen prijs. En zijn schoonheid. Als een lotusbloem die steeds een stukje meer opengaat.
Ook de verschillende plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn aanlokkelijk mooi beschreven. De hippierotsen in Malaka op Kreta, de Annapurna van de Himalaya en zelfs Amsterdam. Bij de beschrijvingen van wat de natuur met je als mens doet, zag ik raakvlakken met de schrijfstijl van Paolo Cognetti’s De acht bergen.

De gevoelens die worden opgeroepen door het boek, zijn als een chanson. Luister naar ‘Non, Je Ne Regrette Rien’ van Edith Piaf en het wordt nog mooier dan het al was.

Ik ben geraakt door dit boek. En de mate waarin dat is gebeurd, is lang geleden. Ik hoef geen kant of partij te kiezen, ik had sympathie en begrip voor zowel ‘hij’ als ‘zij’. Er is geen strijd en ook niet intern. Zelfs bedrog en gevoelens van wraak vinden plaats vanuit een fundering bestaande uit liefde. En verdriet. Want wanneer je weet wat écht verdriet is, voel je het hier weer. En door de echtheid ervan, ook een vreemd soort schoonheid.

Eindoordeel
Het is nog niet eerder voorgekomen dat ik een boek las dat mij zo stevig vasthield. Wat een prachtig boek. Wanneer je niet schrijft wat je bedoelt, maar schrijft wat je voelt, schrijf je een boek waarover nog lang gesproken zal worden. En dit boek verdient alle aandacht en liefde. Ik lees het binnenkort nog een keer omdat ik de overtuiging heb dat het na een keer lezen nog niet al zijn geheimen heeft prijsgegeven. Ik geef dit boek de maximale vijf sterren.

Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren


Mijn persoonlijke songtekst
“Balayées les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro”
(Edith Piaf - Non, Je Ne Regrette Rien)