Een verhaal als een happy meal

‘Moordspel’ – James Patterson & Howard Roughan



Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
ISBN: 9789403120508
Aantal pagina’s: 352
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: juli 2018

Over de auteur
James Patterson is wereldrecordhouder en wordt vermeld als auteur met de meeste nummer 1 noteringen op de bestsellerlijsten van The New York Times in het Guinness Book of Records. Hij verkocht meer dan 375 miljoen boeken wereldwijd. Naast thrillers voor volwassenen, zet hij zich nu ook in om het lezen bij kinderen te stimuleren, middels het starten van een uitgeverij die zich volledig op deze doelgroep richt. Steeds vaker kiest hij voor samenwerking met een co-auteur.

Howard Roughan (1966) is een Amerikaanse auteur. Hij werkte als creative director bij een grote reclamefirma in Manhattan, maar richtte zich vanaf 2001 op het schrijven. Na succesvolle romans alleen te hebben geschreven begon de samenwerking in 2005 met James Patterson met de thriller Honeymoon, dat in Nederland verscheen als Belofte maakt schuld. Het boek werd door de ‘International Thriller Writers Organization’ uitgeroepen tot International thriller of the year 2005. Moordspel is nu in 2018 de zesde thriller die ze samen hebben voltooid.

Inhoud
Moordspel beschrijft de speurtocht naar een seriemoordenaar die actief is in de New Yorkse wijk Manhattan. Ogenschijnlijk geheel willekeurig slaat de moordenaar toe. De enige link die alle slachtoffers met elkaar hebben is een speelkaart die bij het lichaam wordt achtergelaten. Al snel krijgt de moordenaar in de media de bijnaam ‘de dealer’ en wordt het belang alsmaar groter voor rechercheur Elizabeth Needham en professor Dylan Reinhart om de dader te vinden.

Mijn mening
Een nieuwe James Patterson is voor mij, zonder oneerbiedig te zijn, als een maaltijd bij McDonalds. Snel, vet, gemakkelijk, lekker, kortstondig verzadigend en daardoor smaakt het al snel weer naar meer. Na een goede waardering voor zijn vorige thriller President vermist met de volgende kritische noot: “Patterson verdient Clinton. Zonder Clinton was dit niet meer dan een gemiddelde thriller gewees”’, ben ik hoopvol en nieuwsgierig gestart in deze nieuwe Patterson.

Het verhaal is qua plot spannend vanaf het allereerste moment. Een moordenaar die slechts wordt beschreven vanuit de slachtoffers die her en der worden gevonden, maakt dat je er als lezer direct middenin zit.

De personages spreken slechts ten dele aan. De bijdrage van de professor aan een moordonderzoek en de wijze waarop hij overal gemakkelijk bij kan zijn en komen is ongeloofwaardig. Anderzijds is het prachtig om te bemerken dat het onderwerp homoseksualiteit neergezet wordt zoals het moet, als iets normaals. Een dappere en broodnodige zet van de auteurs om de lage acceptatie in de Verenigde Staten een positieve impuls te geven. Complimenten hiervoor. Zoals verwacht krijgen we ook in dit boek veel actie, spanning en vaart voorgeschoteld. Dit is Patterson zijn kwaliteit. Ook wanneer het uitblijven van resultaat in het onderzoek politieke gevolgen gaat hebben, krijgt de jacht op de seriemoordenaar qua spanning een extra impuls.

‘Er zijn twee types seriemoordenaars. Zij die gepakt willen worden, en zij die niets liever dan gepakt willen worden’.

De vaart is heerlijk en hinderlijk tegelijk. Een thriller met snelheid verhoogt de spanning en het betrokkenheidsgevoel. Anderzijds leidt het hier en daar tot verhaalflarden en het gevoel dat er behoorlijk geknipt is in het verhaal. Liever had ik meer tekst en minder blanke ruimtes gehad qua vormgeving. Het boek bestaat uit 352 bladzijden waarin een proloog, vier boekdelen en een epiloog zitten, verdeeld over 110 hoofdstukken. Dit vind ik echt teveel. Temeer omdat de hoofdstukken geen wijziging van setting markeren. Het verhaal of gesprek gaat gewoon verder. Dialogen hebben de juiste toon en vorm en dienen het verhaal. Het slot van het verhaal is even snel als verrassend. In positieve zin. Met een klap sla ik het boek dicht. Mijn maaltijd zit er op.

Eindoordeel
Mijn bewering dat de boeken van James Patterson zonder de bijdrage van Bill Clinton slechts gemiddelde thrillers zijn, komt ten dele uit. Het was een prima ‘snelle hap’ en smaakt zoals altijd naar meer. Maar het smaakt ook allemaal hetzelfde. Het achterlaten van speelkaarten bij slachtoffers heeft al eens eerder op de kaart gestaan. Een personage dat niet bij de politie werkt en op zoek gaat naar de dader is ook geen nieuw ingrediënt in de thrillerwereld. Kortom: Ik weet wat ik krijg en toch zou ik graag iets anders willen aantreffen, waarmee ik verrast word. Die troefkaart is in dit boek niet gespeeld. Ik geef het boek 2,5 sterren.

Mijn persoonlijke songtekst
“Laying out another lie
Thinking 'bout a life of crime
That's what I'll have to do
To keep me away from you”

(Juice Newton – Queen of hearts)