We didn't start the fire

‘Verast’ – Hugo Luijten




Genre: Thriller
Uitgeverij: Lannoo
ISBN: 9789401455640
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 366
Verschijningsdatum: september 2018

Met grote dank aan Uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar.

Inhoud
Een politieonderzoek volgt na een grote aanslag in een bioscoop in Antwerpen. De uitgebluste en verguisde commissaris Stef Cools mag het onderzoek leiden. Of wordt het lijden?

Mijn mening
Verast is de allereerste thriller van historicus en schrijver Hugo Luijten. De titel Verast verraste mij omdat ik dacht Brandpunt te gaan recenseren. Navraag bij de auteur leerde mij dat deze titel in een laat stadium nog is gewijzigd.
Ik vind dat een verstandige zet. De ogenschijnlijke taalfout bij Verast trekt direct de aandacht en dekt de lading volledig. Een mooie omslag met hierop een afbeelding van een aangestoken Zippo completeren de stoere uitstraling van deze dikke thriller.

Het verhaal wordt verteld aan de hand van elf episodes die onderverdeeld zijn in verschillende delen die datum, dag, tijdstip en locatie als titel dragen. De periode waarin de gebeurtenissen zich afspelen lopen van 5 september tot 14 september en sluiten af met een nawoord op 14 oktober.

De plot is beangstigend en voedt de angst van mij als lezer voor een nieuwe aanslag. Het is allemaal zo realistisch, dat ik mijzelf steeds weer moet voorhouden dat het deze keer niet echt zo is. Het is vreemd om het besef te hebben dat we echt in angst leven voor nieuwe verschrikkingen die we elkaar als geciviliseerde mensen aandoen.

De personages bewegen zich in een setting die niet uit een boek lijkt te komen maar uit de werkelijkheid. Een beetje zoals een georganiseerd en clichématig politiebureau wordt getoond in de meeste films versus de rauwheid en echtheid waarmee een politiebureau wordt getoond in de serie Hill Street Blues. Rommelige chaos en niet slechts een ding dat om aandacht vraagt. Het voelt authentiek en verhoogt het gevoel van realisme.

Het onderzoek wordt uitgevoerd door een commissaris die vecht tegen zijn eigen demonen en daarnaast een groot imagoprobleem heeft. De keuze om juist hem onderzoeksleider te maken heeft dan ook direct een politieke lading en vermoedelijke reden. Zonder spoilers weg te geven kan ik zeggen dat mede hierdoor meerdere dimensies, invalshoeken en belangen aan het verhaal zijn toegevoegd. En daarmee wordt het veel meer dan alleen een whodunit. Het verhaal bevat zoveel lagen dat deze met elkaar een prachtig geheel vormen dat geen moment verbetering behoeft. Ook de rol van de media en de publieke opinie zijn in de juiste hoeveelheden als ingrediënten gebruikt waarmee het geheel een pittig gekruid sterrengerecht vormt.

Eindoordeel
De auteur is met dit thrillerdebuut direct toegetreden tot de ‘Champions League’ der thrillerauteurs. De vraag is dan ook niet of er een nieuwe thriller rondom commissaris Cools zal verschijnen, maar wanneer. De personages en hun karakters zijn zo goed neergezet dat er alleen een nieuw plot moet worden bedacht. En wellicht wordt de auteur nog benaderd door een regisseur om toestemming te krijgen voor een verfilming van dit verhaal. Ik twijfel wel of die regisseur in staat gaat zijn de beelden net zo op mijn netvlies te branden zoals deze auteur dat is gelukt. Van fans van Robotham tot Deflo, van Slaughter tot King, grijp je kans, dit boek en laat je ver(r)-assen. Ik geef dit boek vijf Zippo’s en vijf sterren!!

Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren


Mijn persoonlijke songtekst

“We didn't start the fire
It was always burning since the world's been turning
We didn't start the fire
No we didn't light it but we tried to fight it”
(Billy Joel – We Didn’t Start the Fire)