Matige debuutroman

Zwagermans debuutroman De Houdgreep begint aardig, maar ontwikkelt zich vrij zwak. Uiteindelijk blijft de vraag hangen wat de schrijver met dit boek wilde.
De roman vertelt het verhaal van Adriënne, een Nederlandse au-pair in Londen, die een jonge student (Ingmar Booy) ontmoet die in de zomermaanden ook in de Engelse hoofdstad verblijft, bij zijn broer Siewald. Aanvankelijk onwennig groeit de ontmoeting uit tot een vorm van verliefdheid, zij het dat de twee er enigszins verkrampt mee omgaan. Met name Adriënne bevindt zich tussen twee werelden. Enerzijds het burgerlijke van de familie Rafferty, waar een Engelse spruitjeslucht aan hangt - niet voor niets wordt De Avonden van Reve aangehaald - en anderzijds de spannende wereld van Ingmars broer Siewald, die videoclips maakt voor popgroepen en artiesten en het gemaakt heeft in deze snelle (schijn)wereld.

Hoewel het verhaal begint als een (niet erg vernieuwend) verhaal over een ontluikende liefde bij jongvolwassenen, blijft de ontwikkeling daarvan een beetje hangen en bloedt uiteindelijk dood. Enigszins onbevredigend. Daarbij komt dat gaandeweg enkele stilistische eigenschappen van dit boek gaan storen:
- Zo is het hinderlijk en ook vreemd dat de jongen steeds Ingmar Booy wordt genoemd, dus inclusief achternaam.
- Het taalgebruik en de overwegingen passen niet bij de hoofdpersonen. Zij zijn daarmee vooral ‘marionetten’ voor Zwagerman om zijn ideeën uit de doeken te doen, met onder andere de beschrijving van enkele grote kunstenaars (denk hierbij aan Zwagermans colleges over beeldende kunst in DWDD. Het etaleren van kennis over kunst begint al in dit boek).
- Naar het einde van het boek wordt de lezer steeds directer aangesproken alsof een (onafhankelijke) verteller het verhaal direct aan hem aan het vertellen is: “Zo het nog niet duidelijk mocht zijn..”, “Maar genoeg nu over die twee…”, “Verteld is reeds dat…”, “…maar ook daarover zijn we reeds ingelicht”. Daarvoor werd het verhaal meer vanuit het perspectief van Adriënne of Ingmar vertelt. Die stijlverandering gaat irriteren.

Bij elkaar is het een wat teleurstellend boek. Het zijn de eerste oefeningen, de eerste stappen op het pad van het roman schrijven, van iemand die zijn stijl nog niet heeft gevonden.