Teleurstellend, ondanks goede bedoelingen

Almudena Grandes, die in Nederland furore heeft gemaakt met haar vuistdikke roman Het ijzig hart, presenteert in haar roman Kleine helden uit 2015 een scala aan bewoners van een volksbuurt in Madrid en hoe zij worden geconfronteerd met de gevolgen van de recente economische crisis.

Grandes neemt ons bijna letterlijk aan de hand door deze volksbuurt: “Kom mee, dan ga we een kijkje nemen”. Daarna worden meerdere personen, die hier en daar onderling verbonden zijn, gevolgd in afwisselende fragmenten. Hier en daar komen de ingrediënten voor het doorstaan van zo’n crisis naar voren: volharding, solidariteit en soms daadkracht.

Helaas blijven de personages door de gekozen aanpak allemaal behoorlijk vlak, er is erg weinig diepgang. Daardoor weet de roman, ondanks de goede bedoelingen, niet te raken.

Het motto van deze roman luidt: "Voor mijn kinderen, die nooit het brood hebben gekust". De oorspronkelijke Spaanse titel van het boek duidt hier ook op. Het geeft het bevrijdende gevoel weer van het einde van een moeilijke tijd. Als representant van de oudere generatie, die het Franco-regime nog heeft meegemaakt, wil Grandes de nieuwere generaties een hart onder de riem steken. Crises en armoede zijn te overwinnen. Volharding, een positieve instelling, menselijkheid en saamhorigheid leiden uiteindelijk tot betere tijden.

Dat het boek uiteindelijk niet overtuigt, is jammer. Het afsluitende hoofdstuk, waarin we vernemen hoe het een deel van de personages verder is vergaan, levert aan de hand van de laatste zinnen daar nog eens bijdrage aan. Als lezer blijf je met een onbevredigd gevoel zitten.