Vanwege de sfeer toch vijf sterren

Bij dit boek blijkt wel hoe het de een aangrijpt en de ander niet. Recensies lopen uiteen van één ster tot vijf sterren. Ik kan dat in sommige gevallen begrijpen. Het is geen Dan Brown, er zijn geen excentrieke hackers, geen stoere FBI-agenten, maar dat maakte het voor mij juist weer een stuk aangrijpender (dit boek heeft overigens onlangs nog wel de prijs gewonnen voor beste Scandinavische misdaadroman).

Ik twijfelde tussen vier of vijf sterren. Ik twijfel nog een beetje, maar dit boek heeft me tot de laatste bladzijde aangegrepen. Toegegeven, er zaten wat suffe hoofdstukken bij. De advocate die op onderzoek gaat is niet echt een personage dat tot de verbeelding spreekt (waar sommigen op afknapten), maar dat doen de overige ingrediënten voor mij wel. Puur het gegeven dat je als lezer in onzekerheid blijft over wat er gebeurd is met het schip, maakte het voor mij dat ik door wilde blijven lezen. Zo sloeg ik me door de dagelijkse beslommeringen van de advocate heen.Tevens wisselen de hoofdstukken van perspectief. De ene keer zit je aan boord bij de bemanning en daarna zit je weer in het heden. Dat maakt het voor mij tevens fascinerend.

Ik had ook niet al te hoge verwachtingen, want daar worden alle covers tegenwoordig mee overladen.

Dit boek moet het niet hebben van de sfeerbeschrijvingen van IJsland (het schip had ook op weg kunnen zijn naar Rotterdam of Zeebrugge) en ook niet echt van excentrieke of meeslepende karakters, maar puur van het gegeven dat een gezin aan boord gaat van een jacht dat de donkere oceaan opvoert en zonder hen aankomt in Reykjavik. Wat is er onderweg in hemelsnaam gebeurd?

Wellicht dat het meespeelde dat ik zelf een tweeling van twee als nichtjes heb en me zo goed kon inleven in het gezin, maar dit boek heeft mij persoonlijk gefascineerd van begin tot eind (en ook de cover fascineerde mij ;)).