Een roman met meerdere lagen

Marjolijn is zwanger en heeft beloofd haar zoontje te vernoemen naar een verre achterneef, Frans, oftewel Bommenneef. Deze heeft in december 1945 een aanslag op sinterklaasavond gepleegd en daarbij is zijn drie foute Nederlanders gestorven. De bom was verpakt als sinterklaassurprise. Dit heldenverhaal is een echt familieverhaal geworden. Haar vriend zet zijn vraagtekens bij de vernoeming en vraagt zich af wat ze nu echt weet van Frans. Daar begint het onderzoek van Marjolijn naar wat er destijds gebeurd is en wie Frans was.
Het verhaal volgt de zwangerschap van Marjolijn en telt af.
Het boek is mooi geschreven, helder taalgebruik. Het is op verschillende niveau’s te lezen, als pageturner naar het antwoord op de vraag wat er destijds precies gebeurde en wie Frans was. Een verhaal waar de zwangerschap van Marjolijn door heen geweven is, wat het verhaal vaart geeft.

Maar het boek heeft meer lagen, het laat verschillende vraagstukken aan bod komen, zoals wat is jouw doel als je een kind een naam geeft, is het slechts een roepnaam, of misschien een opdracht?
Verder komt Marjolijn er tijdens haar onderzoek langzaam meer te weten over wat er destijds gebeurde, praat ze met mensen die Frans nog gekend hebben en met nabestaanden van de slachtoffers. Ze komt meer van de periode vlak na de oorlog te weten. Ze komt er achter dat alles niet zwart/wit of goed/fout is. Dat je gebeurtenissen en mensen pas in hun context leert begrijpen.