Lang zullen we drinken...

Toen het boek uitkwam werd het de hemel ingeprezen dus ik startte vol verwachting aan dit boek. Ik heb het enkel uitgelezen omdat deze past in de categorie doorbraakboek van dit jaars reading challenge…
Ik vond het een heel saai boek, helemaal niet spannend. Dat iemand zit te dromen in de trein en uitkijkt naar haar dagelijkse ontmoeting met mensen op een terras kan ik nog geloven, dat ze daar verhaaltjes over verzint ook, je moet toch iets doen op je dagelijkse treinrit? Maar ik had vooral problemen met de vertellers in het boek. Twee van hen waren zo labiel, hadden zo veel problemen dat het me stoorde en de ontwikkeling van het verhaal in de weg stonden. En nu ik er zo over nadenk, de reactie van Anna op het einde is ook redelijk ongeloofwaardig!
Korte samenvatting, als Rachel een beetje minder zou drinken, dan was dit een verhaal van een paar pagina’s geweest, meer dan voldoende voor me