Het was even slikken toen ik de 213de pagina van het boek uit had... Wat een boek! Als boekenliefhebber heb ik al heel wat Vlaamse auteurs gelezen (Jef Geeraerts, Pieter Aspe, Luc Deflo (ahem), Bob van Laerhoven, Stefan Broeckx, Lydia Verbeeck, Patricia Spaey, Piet Teigeler, Staf Schoeters, John Vermeulen). Rudy Soetewey kende ik eerlijk gezegd niet, moet ik nu met rode kaken toegeven.
Want, Moord behoort tot het beste wat de Vlaamse boekenwereld heeft te bieden en is een (zéér) terechte genomineerde voor de Gouden Strop (én hopelijk winnaar)!
Waarom is het zo geweldig?
Ten eerste worden verschillende thema's op een sublieme wijze in het verhaal gebracht: kindermisbruik, (internet)porno, de misleidende rol van de media, vader-zoon relaties; relativiteit van vriendschappen...
Dit is slechts een kleine opsomming. Er zijn nog tal van andere boeiende thema's in het boek verwerkt
Als tweede pluspunt vernoem ik de sublieme portrettering van de hoofdpersoon, Bernard Vercammen. Veel hoofdstukken zijn in de ik-persoon, en meestal vind ik dit een beperkende en ongeloofwaardig aandoende schrijfstijl. In dit boek is dit geenzins het geval. Het lijkt echt of we een kijkje nemen in het hoofd van Bernard en z'n gedachten en gevoelens kunnen lezen. Andere hoofdstukken laten ons Bernard als derde persoon zien, en dit vormt een mooie aanvulling. Het personage is levensecht en zijn reacties zijn zéér geloofwaardig.
Ook het verhaal staat als een huis. Het is zoals gezegd geen klassieke whodunnit, maar een maatschappijkritisch verhaal dat (toevallig) rond een moordzaak draait.
Dus: een abolute must!