Toen ik een jaar of zestien was, was ik een grote fan van Clancy. Oorlog leek me op een hi-tech spelletje en zo komt het ook naar voor in de boeken van Clancy. De hoofdpersonages in de boeken hebben weinig tot geen persoonlijkheid, enkel een (weliswaar zeer indrukwekkende) militaire carrière. In de boeken is er een duidelijke tweedeling: het goede Amerika en tja... de rest van de wereld die wat aanmoddert. Vooral het communisme kreeg er in de eerste boeken van Clancy stevig van langs. Nu ja, als zestienjarige knaap had ik er lak aan en stelde ik me er ook geen vragen bij.
De actiescènes uit de boeken van Clancy lijken meer op een opsomming van termen als F-14,F-15, AIM-9, AGM-64, AAA, en meer van dit fraais en dus voor een leek in militair materieel nauwelijks te snappen (hoewel de meeste lezers van Clancy wel met die termen vertrouwd zijn denk ik dan).

Maar goed, nu zijn we een jaar of 8 verder en kijk ik toch wat anders naar Clancy. Wat me wat ergert is het feit dat er in de boeken van Clancy nauwelijks wordt gerept over burgerslachtoffers. Oorlog wordt uitgevoerd met de grootste precisie (raketten komen mooi langs de voordeur binnen alvorens een militair kamp met de grond gelijk te maken) en over het leed van burgers wordt geen woord gezegd. Ook de superhelden die in de boeken worden opgevoerd hebben soms te veel invloed op het oorlogsgebeuren en zorgen er wel voor dat een nauwelijks onafzienbare ramp wordt afgewend, zij het op het nippertje.

Toch moet ik zeggen dat De jacht op Red October tot het beste behoort wat Clancy heeft geschreven. En ja, Rusland wordt als een grote puinhoop beschreven en ja, het anti-communisme druipt van iedere bladzijde en ja, de Amerikaanse democratie wordt geprezen, maar toch... het boek heeft iets. Het leven aan boord van een reuzeduikboot komt goed uit te verf (heel wat anders als in SSN, een ander boek van Clancy, waar de figuren evenveel diepgang hebben als personages uit Jommeke), het verhaal is origineel en spannend, en de actie voert niet de boventoon, wat een pluspunt is. Misschien helpt het dat er een dijk van een film van gemaakt is, met een overtuigende Sean Connery als Marko Ramius en een even goede Alec Baldwin als Jack Ryan (Baldwin zet mijn inziens een heel wat betere prestatie neer dan Harrison Ford deed als Ryan in de latere films).
Terug naar De jacht op de Red October nu: ondanks mijn kritiek op Clancy is dit één van de positieve uitschieters in z'n oeuvre. Een leuk boek, lekker spannend en met voldoende research.