Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Verrassende familieroman die je bijblijft

Piano1946 25 januari 2019
De dialogen rond het sterfbed van oma Leonie, die tot op het laatst goed bij de les is, zijn levendig en vaak hilarisch.
Met de dood wordt luchtig omgesprongen: noch oma zelf, noch haar dochters nemen een blad voor de mond. Kleindochter Lieke, die helpt bij oma’s verzorging, laveert tussen kopjes koffie, het verschonen van oma, haar drinkende tante, haar overspannen moeder en oma’s betrokken muziekvrienden. Lieke is een goed observator. Door haar ogen laat Monique van Roosmalen ons meeleven met de chaotische drukte in het sterfhuis waar wordt gezongen, gelachen en gehuild. Zelf loopt Lieke met haar ziel onder de arm: ze is verliefd, maar daar kan ze niets mee zonder haar moeder te kwetsen. Terwijl oma Leonie slaapt, komen haar herinneringen tot leven. Daarin schetst de schrijfster een tijdsbeeld van een ouderwets katholiek gezin met een streng gelovige, muzikale vader die de normen stelt. Leonie adoreert hem en voelt zich verantwoordelijk voor zijn welzijn. De liefde voor muziek, die als een rode draad door de familiegeschiedenis loopt, schept een bijzondere band tussen vader en dochter. Wanneer ze ouder wordt, probeert ze aan de druk van de opvoeding te ontsnappen. Haar behoefte aan vrijheid botst met de gehechtheid aan haar vader en aan de tradities. Dit patroon herhaalt zich pijnlijk in haar relaties met mannen. Ze ontwikkelt hierdoor een zelfbeeld dat haar geluk in de weg staat:

"Ik was een dame, dames hoorden niet in een los hoes. Ze woonden in keurige straten met keurige huizen en tuinen. Hun dromen waren de dromen van anderen, in boeken opgeslagen, keurig gerangschikt op alfabetische volgorde in keurige boekenkasten. '

De nachtmerries van oma Leonie, waarin ze hardop praat, maken Lieke nieuwsgierig naar haar oma’s verleden. Wanneer oma en kleindochter met elkaar in gesprek raken, blijken ze meer gemeen te hebben dan Lieke kon vermoeden. Oma’s levenservaring zet haar aan het denken.

De gesloten piano, waarin meerdere universele thema’s aan bod komen, leest als een trein. De personages zijn zowel origineel als herkenbaar. Sommige stukken uit het leven van Leonie hakken er flink in, maar omdat de verdrietige episodes afgewisseld worden met humor, heb je aan het einde van deze roman niet het gevoel dat je een zwaar boek hebt gelezen.


Reageer op deze recensie