Liefde voor muziek brengt mensen samen...of toch niet?

In het boek maken we kennis met Ferdinand Konjic, een gevluchtte fluitist uit het door oorlog geteisterde Sarajevo en thans verblijvende in Wenen.
Als vluchteling en vreemde in de stad moet Ferdinand genoegen nemen met baantjes die niemand anders wil. Hij is aan de slag als taxichauffeur bij de firma Cargo Taxi Express geleid door een Bulgaaar. Hij voelt zich niet gewaardeerd en minderwaardig tegenover de Weense bewoners en is eveneens slachtoffer van vreemdelingenhaat. Hij doet er nochthans alles aan om opgenomen te worden in de gemeenschap en tijdens zijn taxiritten geeft hij tegenover zijn passagiers maar al te graag uitleg over de gebouwen die hij passeert met de taxi.Graag voedert hij duiven, dit tot ongenoegen van velen.
Ferdinand is lichtjes paranoïde. Hij kan de gruwel van de oorlog en het leed dat hem is aangedaan naast het verlies van zijn zus Fatima moeilijk verwerken en een plaats geven. Daarnaast is hij van mening dat hij achtervolgt wordt en dat de politie het altijd op hem heeft gemunt.
Tijdens één van zijn rittenkomt hij in contact met Reverend, een muzikant en evangelist.Reverend overhaalt Ferdinand om toe te treden tot zijn muziekgezelschap en als voorganger te fungeren in zijn project "Een toekomst voor Bosnïe".Reverend doorkruist Europa en wil met zijn muziek - muziek in het algemeent - mensen dichter bij elkaar brengen.Na wat wikken en wegen,sluit Ferdinand zich aan bij het gezelschap en wordt hij zelfs opnieuw verliefd.Wanneer Cile - een accordionist met een oorlogsverleden in Joegoslavië tot het ensemble toetreedt verandert er iets bij Ferdinand.Hij wantrouwt deze man en staat zelfs wat vijandig tegenover hem.
Tijdens een toegift bij het concert slaan de stoppen door bij Ferdinand op het ogenblik dat Cile iets vertelt over zijn wedervaren als militair en de daden die hij heeft gesteld.
"Niemand in de oorlog is onschuldig! Ik was daar waar ze die vrouwen vasthielden, ik was daar meer dan eens, geloof me nou, ze genoten ervan...."
Het einde van het boek is pakkend, onverwacht en verrassend.
"Het gordijn ging omhoog en Ferdinand stond in het spotlicht. Het applaus verstomde."
Muziek brengt mensen samen om te vergeten, om te leren, om te rouwen, om samen te musiceren...maar kan er ook voor zorgen dat er afstand komt tussen mensen, volkeren en gemeenschappen."
Bauer heeft met dit boek een cynisch, pakkend en zelfs verscheurend boek geschreven over oorlogsvluchtelingen. Hij schrijft met oog voor detail, schrijft erg vlot en beschrijvend en met veel menselijkheid en kennis over het oorlogsverleden en over muziek.De personages zijn voldoende uitgediept en hij weet ze te typeren en hun psyche te verduidelijken.
Een apart boek dat ik graag met drie sterren quoteer.