Leven na de kampen van een nazivolgeling.

Over “De Engels des doods” of Josef Mengele, de arts die duizenden onschuldige burgers de dood in joeg en/of onmenselijk proeven op hen uitvoerde in naam van de wetenschap, schreef Olivier Guez een apart boek.
Het boek is grotendeels gebaseerd op geschiedkundige feiten en deels verwerkt de auteur fictie in zijn boek.
Via het boek krijgen we een goede kijk op de vlucht van Mengele, na een onwaarschijnlijk verblijf van een drietal jaar in Beieren na WO2, en met hem andere nazikopstukken naar het Argentinië van Perron.
Daar bouwen zij een nieuw leven op en wassen nog steeds hun handen in onschuld en blijven ervan overtuigd dat wat zij deden goed was en is voor de mensheid en de wereld.
Ondanks zijn vrijheid, blijft het spook van aangehouden te worden, ontvoerd te worden hem en zijn kompanen achtervolgen. Hij kent geen rustig verblijf in Argentinië en als het hem te heet wordt moete hij vluchten naar Paraguay van Stroessner en daarna zelfs naar Brazilië.
Hij kan dit alles bekostigen en overleeft dank zij de steun van zijn familie voor wie hij als ambassadeur fungeert in Zuid-Amerika voor de bekendmaking en promotie van de landbouwmachines Mengele.
Mengele blijft doorheen het boek zijn daden goedpraten en blijft overtuigd dat zijn onderzoeken en daden de enige juiste waren. Hijzelf is en blijft een übermensch en blijft de gewone man in de straat minachten.
Mengele overlijdt tenslotte eenzaam op het strand van Brazilië aan hartfalen.
Een klopjacht op zijn persoon en zijn lichaam blijft nog ettelijke jaren aanslepen om uiteindelijk te resulteren in een mededeling van de familie en een excuus voor zijn daden.
Olivier Guez heeft een vlot leesbaar boek geschreven met een gruwelverhaal als uitgangspunt, doch zonder ooit de waarheid geweld aan te doen of de feiten te verbloemen.
Mengele wordt afgeschilderd zoals hij was een narcist, excentriek persoon met perverse gedachten en ideeën.
De doctrine van de nazi’s gaat hij evenmin uit de weg.
Josef Mengele kreeg een stem, doch een stem die je als lezer nooit kan appreciëren en waaruit blijkt dat je nooit iemand kan en mag vertrouwen. Kijk vaak achterom want een mes is heel erg vlug in de rug gestoken.

Het boek leest erg vlot door de vlotte beschrijvende, bijna biografische stijl.
De auteur heeft een goede poging ondernomen om de persoon Mengele uit te diepen en de hype rond zijn persoon te verklaren.