Spannend boek over liefde en het maken van keuzes.

Klara Mortimer heeft haar moeder nooit echt gekend. Haar moeder verliet het gezin toen Klara zes jaar was, en sindsdien heeft ze haar moeder nooit meer weergezien.
Klara kent haar moeder alleen door de verhalen die haar vader over haar vertelde. Haar vader wil en wilde ook nooit ingaan op haar vragen over haar moeder.
Op een dag ontvangt Klara een brief en een sleutel. Het briefje is mysterieus en verwijst naar haar moeder. De bijhorende sleutel is van een stalplaats waar Klara verschillende dozen, eigendom van haar moeder, terugvindt.
Klara houdt de ontvangen brief, bijhorende sleutel en de ontdekte dozen voor haar omgeving verborgen. Doch dit houdt ze niet vol en alles komt aan het licht.
Klara verdiept zich in de spullen van haar moeder. Via een dagboek leert zij haar moeder beetje bij beetje kennen en komt een verschrikkelijke waarheid aan het licht. Haar moeder is niet dood, maar leeft in een psychiatrische instelling.
Langzaamaan wordt het duidelijk dat haar vader voor Klara’s bestwil haar heeft voorgelogen.
Deze ganse geschiedenis rijt oude wonden open en stelt de gezinsbanden en familiebanden op de proef.
Ik ben met hoge verwachtingen aan “Je loog tegen mij” begonnen, maar deze verwachtingen werden niet ingelost.
Ik raakte heel erg moeilijk in het boek en vond het saai; traag en langdradig. Pas na goed één derde van het boek te hebben gelezen kon het mij licht boeien.
Vanaf dan werd het immers spannend, boeiend en wordt je als lezer zelfs op het verkeerde been gezet.
Persoonlijk zou ik dit boek eerder als spannend catalogeren en niet beschouwen als een thriller.
Het taalgebruik, de beschrijvingen, de onthullingen…duiden dan weer op een hoge graad van literair vernuft van de auteur.
Het verhaal vanuit de ik-vorm schrijven maakt dat je als lezer soms de indruk hebt dat je deel uitmaakt van het verhaal.
Het boek is een spannend verhaal over liefde, gezinssituaties en het nemen van hartverscheurende keuzes..