Een reis door kleuren en geuren.

Het verhaal draait rond Noah Kremer, een zestienjarige revaliderende puber, die worstelt met zichzelf.
Noah kijkt terug op zijn leven middels flashbacks. Hij reconstrueert zijn bestaan vanaf zijn prille jeugd tot heden.
Noah denkt en ziet cijfers en letters in kleuren, en geluiden kan hij dan weer proeven. Geuren spelen ook een grote rol in zijn dagelijkse leven.
Alleen: Noah weet niet waarom hij dit doet en wat er met hem scheelt en wat er allemaal in zijn hoofd en zijn brein omgaat.
Langzaamaan komt hij erachter dat hij lijdt aan synesthesie. Het is voor hem een grote opluchting te weten dat hij geen alleenstaand geval is.
Noah werd in zijn lagere schooljaren veel gepest en gemeden door leeftijdsgenoten.
Op de middelbare school sluit hij vriendschap met Teun. Teun aanvaardt Noah zoals hij is en samen gaan ze door het leven en maken als het ware een smaak- en zintuigenreis doorheen hun vriendschap.
We krijgen een inkijk in het, voor de buitenwereld, gelukkige gezin Kremer. Gaandeweg komen we er achter dat er diepe barsten in het huwelijk zijn, en dat er veel grote schijn wordt opgehouden.
We zien het gezin afglijden van goed boerende, hardwerkende en gewaardeerde mensen naar een gezin dat hun mooie huis moet verkopen en de eindjes aan elkaar moet zien te knopen.
Noah ziet doorheen het verhaal zijn ouders ook niet enkel als zijn verwekkers, als zijn vader en moeder, maar ook als mensen. Hij leert hun gebreken en hun kwaliteiten beter kennen en relativeren.
De auteur is erin geslaagd een bestaande “ziekte” mooi te verwoorden en te beschrijven in zijn boek, vanuit het oogpunt van Noah.
Diens beleving wordt vaak grappig weergegeven, maar meermaals is de auteur to the point.
Het verhaal is soms grappig, maar anderzijds spannend en ernstig.
Naast de beleving van Noah ’s ziekte, houdt de auteur ons ook voor dat het huwelijk lijdt onder het gebrek van een gezinslid. De kleine kantjes worden uitvergroot en leiden tot ruzies en eventueel ook een gezinsbreuk.
De normen en waarden van een gezin brengt de auteur subtiel in beeld.
Lekhoofd is vlot geschreven en de auteur heeft een mooi taalgebruik. In het boek zijn er weinig personages, wat het lezen bevordert en gans het geheel overzichtelijk houdt.
Het boek is een aangrijpende roman over een anders zijnde jongen die zijn leven en bestaan leert begrijpen en relativeren en moet concluderen dat er eigenlijk in wezen met hem niets mis is.