Lezersrecensie
Watersnood 01.02.1953 door de ogen van een kind!
Met heel plezier heb ik het deels autobiografisch boek(je) “Zout water tot aan de dakgoot” van John Brosens gelezen. (Eerder verschenen als "Peddelen in de Palingstraat".)
Op een vlot leesbare wijze laat de auteur zijn lezer kennis maken met één van de grootste rampen die Nederland te beurt viel, nl. de watersnoodramp van 1953.
De lezer beleeft de ramp door de ogen van Jas en zijn vriendin Fanny.
Jas wordt op zondagmorgen 1 februari 1953, iets na zevenen, gewekt door een klop op zijn slaapkamerraam. Jas keek in het opgewonden gezicht van Fanny die hem toeriep dat er overal water staat en dat er overstromingen zijn.
Jas stelt vast dat het water dat in de straten stroomt echt zeewater is.
Later vernemen ze dat de zeedijk is doorgebroken.
Jas is heel erg ongerust over zijn opa en oma en beslist om samen met Fanny, met een kano zich van de toestand te gaan vergewissen.
Tijdens hun tocht worden ze geconfronteerd met het leed dat de mensen dragen en het noodlot dat hun overkomt.
John Brosens heeft op een heel erg aangename manier de Watersnoodramp beschreven. Hij verzwijgt niets, verbloemd niets, maar zorgt er toch voor dat de jeugd, voor wie het boek tenslotte bestemd is, genoeg leed wordt aangereikt, doch nooit worden gechoqueerd door intrieste beschrijvingen.
Het boek(je) laat ook zien dat er toen ook een onderscheid in rang en stand bestond. Dat niet iedereen het “goed” had en dat velen honger en kou leden, daar waar anderen niets moesten laten.
De macht die iemand krijgt door een bepaalde opdracht – in casu de “kapitein” van de marinevlet – en zich tegenover “gewone” burgers laat gelden, wordt ook mooi beschreven.
Wat me vooral bijblijft uit dit boek(je) is de solidariteit van de gewone mensen, de menselijkheid van jong en oud en de dankbaarheid jegens iedereen die volgens eigen kunnen hulp heeft geboden.
Het boek(je) is mooi geïllustreerd met to the point tekeningen van Inge Leonora- den Ouden.
Ter bevestiging van het gebeuren voegt John Brosens in een soort naschrift foto's toe over- en extra informatie over de ramp toe.
Het is een heel erg vlot, spannend, menselijk en meeslepend verhaal over de zwartste dag van Nederland.
Op een vlot leesbare wijze laat de auteur zijn lezer kennis maken met één van de grootste rampen die Nederland te beurt viel, nl. de watersnoodramp van 1953.
De lezer beleeft de ramp door de ogen van Jas en zijn vriendin Fanny.
Jas wordt op zondagmorgen 1 februari 1953, iets na zevenen, gewekt door een klop op zijn slaapkamerraam. Jas keek in het opgewonden gezicht van Fanny die hem toeriep dat er overal water staat en dat er overstromingen zijn.
Jas stelt vast dat het water dat in de straten stroomt echt zeewater is.
Later vernemen ze dat de zeedijk is doorgebroken.
Jas is heel erg ongerust over zijn opa en oma en beslist om samen met Fanny, met een kano zich van de toestand te gaan vergewissen.
Tijdens hun tocht worden ze geconfronteerd met het leed dat de mensen dragen en het noodlot dat hun overkomt.
John Brosens heeft op een heel erg aangename manier de Watersnoodramp beschreven. Hij verzwijgt niets, verbloemd niets, maar zorgt er toch voor dat de jeugd, voor wie het boek tenslotte bestemd is, genoeg leed wordt aangereikt, doch nooit worden gechoqueerd door intrieste beschrijvingen.
Het boek(je) laat ook zien dat er toen ook een onderscheid in rang en stand bestond. Dat niet iedereen het “goed” had en dat velen honger en kou leden, daar waar anderen niets moesten laten.
De macht die iemand krijgt door een bepaalde opdracht – in casu de “kapitein” van de marinevlet – en zich tegenover “gewone” burgers laat gelden, wordt ook mooi beschreven.
Wat me vooral bijblijft uit dit boek(je) is de solidariteit van de gewone mensen, de menselijkheid van jong en oud en de dankbaarheid jegens iedereen die volgens eigen kunnen hulp heeft geboden.
Het boek(je) is mooi geïllustreerd met to the point tekeningen van Inge Leonora- den Ouden.
Ter bevestiging van het gebeuren voegt John Brosens in een soort naschrift foto's toe over- en extra informatie over de ramp toe.
Het is een heel erg vlot, spannend, menselijk en meeslepend verhaal over de zwartste dag van Nederland.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Pierre MG Peeters
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
