Mooie suspense-verhaal

Een veertiger, de ik-figuur in het boek, is volop in zijn midlife crisis, heeft net zijn baan verloren en tijdens een lijnvlucht leert hij Ann-Sophie – Anso - kennen. Zij is een advocate die op het vliegtuig hetzelfde boek als hij leest, namelijk “Honderd jaar eenzaamheid” van Gabriël Marqués.
Hij raakt op slag en stoot in de ban van haar verschijning, haar presence en wordt daarbovenop nog spoorslags verliefd op haar.
Vanaf nu geraakt hij verzeild in een wespennest zonder weerga.
Een familiegeschiedenis waarin zijn vlam Ann-Sophie, haar wulpse moeder Ginnette, haar broer Bernard, haar oude oma en een aantal dorpelingen uit een Frans dorp, waar onderlinge vetes hoogtij kennen, een hoofdrol krijgen in het verhaal.
Na het overlijden van de vader van Ann-Sophie, willen zij samen het familiehotel “l’Hostellerie Bressane” redden en start een ware vaudeville.
Anso en onze veertiger kennen mooie romantische uitjes, maar evenveel driftbuien van Anso gooien roet in het eten. Deze driftbuien worden vaak gevoed door de wulpse oversekste moeder en door haar broer Bernard, een driftkikker tout-court.
Onze veertiger probeert met zijn levens- en beroepservaring een lening los te krijgen om het familiehotel om te bouwen, te vernieuwen en zo een nieuwe boost te geven die toeristen zou moeten aantrekken.
Dit loopt niet van een leien dakje, want alle banken volgen het voorgelegde “businessplan” niet.
In het verhaal speculeert men waar het winnende loterijbriefje ter waarde van €735.423,75 zou zijn. De winnaar maakt zich immers niet bekend.
Dit gegeven is trouwens de proloog van het boek en de rode draad in het boek.
Men oppert dat het loterijbriefje zich mogelijks in de vestzak van de overleden vader van Anso zou kunnen zitten.
Omdat de lening voor de renovatie van het hotel uitblijft en de rekeningen zich al beginnen op te stapelen, besluit onze veertiger de kist bloot te leggen en het loterijbriefje te zoeken.
Deze daad is echt hilarisch beschreven.
Het verhaal kent uiteindelijk toch nog een verrassend en happy einde.
Koorddansen in het zand was de eerste kennismaking met schrijver Gert Erauw.
Erauw Gert heeft een vlotte zeer goed leesbare schrijfstijl. Hij schrijft prozaïsch en af en toe is de tekst doorspekt met niet storend Frans jargon.
Leuk vond ik boven elk hoofdstuk de citaten. Deze gaven een hint hoe het verhaal evolueerde.
De hoofdpersonages zijn behoorlijk uitgewerkt maar de randspelers misschien wat te oppervlakkig, doch dit was niet storend. Als lezer kon je zo zelf invullen hoe deze randfiguren hun rol binnen het verhaal spelen.
De auteur zet zeer goed de streek en het dorp neer waar het verhaal speelt. Hij kan zich beeldend uitdrukken en laat ook de kans niet onbenut om zijn eigen B&B te vernoemen.
De verhaallijn is goed uitgebouwd en leidt tot een uitstekende plot.

Het boek is misschien geen echte thriller, maar zoals de kaft weergeeft een “suspense-verhaal”, dat heel vlot wegleest en nooit verveeld.
Gert Erauw heeft mij echt verrast meet dit boek.