De tekst op de achterflap doet vermoeden dat King Suckerman een thriller is. Ik verwachtte zodoende een spannend boek met zeer veel actie, zeker geen literatuur. Toen ik begon te lezen, kwam ik bedrogen uit. Gedurende het hele verhaal valt Pelecanos' beschrijvende schrijfstijl op. Aan de hand van metaforen en uitgebreide beschrijvingen kreeg ik een zeer goed beeld van het milieu waarin de twee hoofdpersonages verzeild raken. Ook de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, wordt heel gedetailleerd weergegeven door Pelecanos. De onderliggende maatschappelijke problemen zoals racisme, drugs en armoede komen ook meermaals aan bod. Pelecanos heeft tevens de tijdsgeest zeer goed proberen te schetsen. De jaren zeventig en de maatschappij van toen worden in het boek zeer realistisch weergegeven. Dit doet hij door de muziek, films, idolen en speciale gebeurtenissen overduidelijk aanwezig te laten zijn in het verhaal. Alleen al door deze aspecten wordt de lezer meegesleept in het verhaal.
Je leeft erg mee met de hoofdpersonages Clay en Karras.
Alhoewel Clay en Karras verre van voorbeeldige burgers zijn, krijg je toch enig begrip en zelfs sympathie voor hen. Dit is te danken aan de genuanceerde schrijfstijl van Pelecanos. Hij schrijft allesbehalve zwart-wit; zowel de goede als de slechte eigenschappen worden van elk personage omschreven. Hiermee onderscheidt Pelecanos zich van andere thrillerauteurs.
Anderzijds schrijft hij tamelijk oppervlakkig. Hij schetst een genuanceerd beeld van de hoofdpersonages, maar meer ook niet.
Het verhaal kent feitelijk twee delen. Het eerste deel heb ik ervaren als een soort kennismaking met Washington DC en de misdaad in de jaren zeventig. De actie en de spanning is daarin soms ver te zoeken. Wel krijg je een nauwkeurig beeld van de maatschappij en de tijdsgeest van toen.
Het tweede deel is zeer eenvoudig te onderscheiden van het eerste deel. De ene gebeurtenis volgt de andere in ijltempo op en er is veel meer actie en spanning.
Naar het einde toe wordt het verhaal erg cynisch, zelfs morbide. De koelbloedige manier waarop Pelecanos de gevolgen van bijvoorbeeld een schietpartij in beeld brengt, deed mij soms huiveren. Door die donkere kant van het verhaal schetst Pelecanos op meesterlijke wijze het menselijk leed en het gebrek aan empathie van misdadigers.
Alles in beschouwing genomen, vind ik dit boek een aanrader. Wie op zoek is naar een thriller die erg literair is, moet niet langer zoeken.