Wat een heerlijk boek, teveel om in één keer te bevatten!

Jeanette Winterson heeft weer een heerlijk filosofisch boek geschreven vol met humor, mooie zinnen, prachtige citaten en originele gedachtensprongen. Door twee verhalen door elkaar te vertellen, worden er mooie paralellen gelegd tussen gedachten over leven, dood, realisaties, technologie en de maakbaarheid van het leven tussen 19e eeuw en de 21ste eeuw. Het heeft mij ook nieuwsgierig gemaakt naar het originele boek Frankenstein, dat wordt de volgende op mijn leeslijst, maar dit boek Frankusstein zal ik ook zeker nog eens rustig herlezen!
Ook is het boek goed vertaald, ik had nauwelijks door dat ik het niet in de originele taal las. Af en toe verraste het boek mij ook met een mooie vondst, diepzinnige vraag of herkenbare ‘rare’ gedachte. Zelfs werd een keer de vierde wand doorbroken (of is dat alleen filmtaal?) waarin de schrijfster zich over een personage even rechtstreeks tot de lezer richt, grappig en totaal niet storend, wel verrassend.
Kortom ik heb dit boek met plezier gelezen én met een potloodje in de hand om mooie zinnen, gedachten en levensvragen te onderstrepen. Maar dat werden wel zoveel strepen, dat ik daarmee gestopt ben en besloten heb het boek snel te herlezen om alles echt goed door te laten dringen en overdenken.