Misleiding of toch niet?

Karen Eiken Hornby is een rechercheur op Doggerland binnen een kleine politie-eenheid, belast met o.a. moordzaken.
Karen is een van de weinige vrouwen binnen een mannelijk team, en alhoewel ze voldoende ervaring heeft met grote zaken, weten haar mannelijke collega’s haar niet op waarde te schatten en heerst er absoluut een bepaalde spanning op het bureau. Karen moet zichzelf continu bewijzen, grote zaken gaan aan haar neus voorbij en dan draagt ze zelf ook nog een geheim met zich mee.

Karen wordt na Oistra wakker in een hotel, naast haar baas. Alleen dat al is een reden om halsoverkop te vertrekken naar huis. Wanneer zij bij thuiskomst ook nog eens wordt gebeld i.v.m. met een moordzaak, maakt dat haar kater op zondag volledig compleet. En laat het slachtoffer dan ook nog eens de ex-vrouw van haar baas zijn.

Deze gebeurtenis is de start van een onderzoek dat alle kanten opgaat behalve de goede. Vanwege persoonlijke betrokkenheid bij het slachtoffer, is de baas van Karen met verlof en krijgt zij de leiding over de zaak.

Dit is het moment voor Karen om zichzelf te bewijzen tegenover haar collega’s.
Maar wat als haar collega’s twijfelen aan haar inzicht?
Weet Karen zich staande te houden en de dader van deze gruwelijke moord te vinden?



Dit lijkt een boek met goede ingrediënten voor een gave thriller te zijn, vol met intriges, onderlinge spanningen en dubieuze relaties. Helaas kan ik mij na het lezen van dit boek hier niet volledig bij aansluiten.

Het begin van het verhaal lijkt op een slechte roman. Je stapt midden in het verhaal dat zich afspeelt op een ochtend na een one-night-stand in een dronken bui. Gaandeweg krijg je het een en ander aan informatie en dat is wel prettig want de vraag hoe je in hemelsnaam met je baas in bed beland is absoluut aanwezig.

Vervolgens kom je midden in een moordonderzoek binnen vallen en komt het onderzoek ietwat traag op gang.

Helaas zakt het verhaal dan wat mij betreft een beetje in. Je ziet vooral een vrouwelijke rechercheur die probeert te laten zien dat ze geschikt is als onderzoeksleider en die de informatie die zij krijgt zo goed mogelijk probeert te verzamelen, te ordenen en te onderzoeken. Als blijkt dat zij de enige is die een ander verband ziet, zie je haar struggelen met de meningen van anderen.

Naast het verhaal dat geschreven wordt vanuit Karen, krijg je terugblikken uit de jaren 70 van een aantal personen welke binnen een collectief bij elkaar wonen. Deze stukjes uit het verleden beginnen meer betekenis te krijgen naarmate het verhaal vordert.
Persoonlijk snapte ik deze toevoeging aan het verhaal in eerste instantie niet, maar naarmate er meerdere stukjes op zijn plaats vallen, geeft het absoluut meer informatie over de huidige gebeurtenissen.

Het onderzoek en daarmee de zoektocht naar de dader lijkt aan het einde van het verhaal op een doodlopend spoor te zitten.
Hier en daar in het verhaal voel je een bepaalde opbouw in spanning om vervolgens weer weg te zakken, omdat het toch niet lijkt te zijn was het is.
Overigens is dit volledig begrijpbaar wanneer je de laatste hoofdstukken van het boek leest, want het einde is zo onvoorspelbaar en zit zo anders in elkaar dan je van te voren gedacht had, dat het boek afsluit met een klapper!

Ondanks een stroef begin, een mild en traag middenstuk, is het einde vlot met een briljante plottwist!

Toen ik aan het einde terugdacht, vroeg ik mijzelf af waarom ik dat niet eerder had zien aankomen.


Personages
Het verhaal wordt volledig vanuit Karen Eiken Hornby geschreven en vanuit haar perspectief lezen we dan ook alles over haar, de moord en daarnaast de perikelen op het werk.
Karen draagt ook een geheim met zich mee en dit maakt het personage van Karen soms wat mysterieus.
Wanneer dan ook eindelijk haar geheim wordt onthuld, vraag ik mij af waarom zij dit verborgen heeft gehouden en wat maakt dat zij dit niet heeft gedeeld met haar collega’s op het werk.

Naar mijn idee zou dit een hoop meer begrip hebben gecreëerd rondom haar persoonlijkheid.
Daarnaast vind ik het jammer dat haar verleden in dit boek kort wordt benoemd en niet verder uitgewerkt. Ik heb niet het idee dat ik de hoofdpersoon beter heb leren kennen.

Ik hoop dat er in de volgende boeken meer naar boven komt wat betreft het verleden van Karen, want zij is absoluut een unieke persoonlijkheid die meer aandacht verdiend.

In dit boek zie je vooral personages terug die een belangrijke link hebben met de hoofdpersoon dan wel met het slachtoffer. Karl en daarnaast Sigrid vind ik interessante personages. Niet alleen omdat zij vooral Karen ook tot steun zijn, maar daarnaast ook belangrijke schakels zijn tussen enerzijds de collega’s op het werk en anderzijds de contacten rondom het slachtoffer.
Toch vind ik niet dat alle personages even goed uitgewerkt zijn. Ik ben zelf heel benieuwd waar de meningen van de collega’s ten opzichte van vooral Karen / vrouw vandaan komen.

De introductie van personages met daarnaast het verhaal vond ik persoonlijk afstandelijk overkomen en ik heb dan ook niet het idee dat ik met de personages een band heb gekregen.


Schrijfstijl
De schrijfstijl van Maria Adolfsson was prettig. Geen moeilijke uitleg, goede beschrijvingen van gebeurtenissen en omgeving, maar vooral in het laatste hoofdstuk werd in een rap tempo het verhaal afgeschreven.

De focus in verhaal lag wat mij betreft soms iets te veel op de omgeving. Alhoewel ik mij kan voorstellen dat dit alleen in dit eerste boek is, vanwege het feit dat Doggerland een verzonnen eiland en omgeving is.
Daarnaast wordt veel over het politiewerk verteld. Helaas mis ik ook hier en daar enige uitwerking en wordt het voor het gevoel vanaf een afstandje benoemd.

Waar het boek een traag begin kent en weinig spanning in het verhaal, is het einde van het boek (zo ongeveer 50 pagina’s) spannend, snel en briljant beschreven! Deze laatste pagina’s maken veel goed, maar ik had gehoopt dat dit in het gehele boek zo was geweest.



Conclusie
Als conclusie ben ik voorzichtig enthousiast. Maria Adolfsson is absoluut een goede schrijver en weet alles op een juiste wijze te verwoorden. Ook de totaal verzonnen omgeving is mooi beschreven. Dit getuigd absoluut van een goede fantasie.

Echter had ik gehoopt en verwacht dat dit eerste boek dezelfde spanning en snelheid bevatte als het einde van dit boek, en dit was niet het geval.

Op de achterzijde van het boek staan diverse quotes over het boek, en alhoewel we allemaal weten dat deze quotes geplaatst worden van uit marketing, vind ik ze niet passend bij het boek.
Eerlijk, ik ken absoluut betere Zweedse thrillers.

Voor nu denk ik dat dit eerste boek van de auteur een hoop informatie over de omgeving bevat en hoop ik dat het vervolg op ‘Misleiding’ absoluut de spanning bevat waarmee dit boek is geëindigd!