Humor terug!

Gelukkig weer een grote rol in dit boek voor mijn geliefde trio: Carl, Assad en Rose.
De toegevoegde Gordon speelt een bijrol aan de zijlijn en daar past hij prima.
De humor is weer ruimschoots aanwezig. Het verhaal zelf is minder goed dan de geweldige delen 3 en (vooral) 4.
Enerzijds is de verhaallijn van afdeling Q die een moord tracht op te lossen, die twintig jaar geleden als een ongeval werd afgedaan. Carl heeft er natuurlijk weer geen trek in, maar Rose duwt haar zin gewoon door.
Anderzijds is er het verhaal van de groep die de zon aanbidt en slaafs hun leider Atu Abanshamash Dumuzi, voorheen Frank, volgt.
Je inschatting dat beide verhalen niet los van elkaar staan, komt uit. Dat maakt het weinig verrassend. Toch zitten er aan het einde nog wel 2 of 3 leuke plotwendingen.
Vooral omdat ik na het Marco-effect wel erg blij werd van deze nieuwe Q en met veel plezier dit deel heb gelezen én regelmatig moest grinniken: 3 dikke sterren.