Beetje vreemd... maar wel de moeite waard

De cover
Ook zonder kennis van de inhoud van het boek, word je blik getrokken door dit meisje. Je kunt haar niet negeren. Er straalt een enorme wanhoop uit die blik en uit haar houding; je hebt het gevoel dat dit kind óf moederziel alleen is (en) óf haar veel kwaad is aangedaan.
De korte inhoud van het boek op de achterzijde en het verhaal zelf maken dat ik ervan overtuigd ben dat het Sophie is, op de cover.
Leuke letters (titel en naam auteur) en een mooi formaat. 

 

De inhoud, in het kort
De mooie Hannah en de wat aparte Sophie zijn hartsvriendinnen. Ze wonen in België.
Hun jeugd speelt zich af (althans de periode dat wij met ze meeleven) in de tijd dat België in de ban is van Marc Dutroux. (Witte Mars 1996)
Vanaf het moment dat Hannah ‘verkering’ krijgt met de mooie Damiaan verandert de relatie tussen de meiden en Sophie kan hier maar niet mee uit de voeten. Dit loopt uit op een confrontatie met verstrekkende gevolgen voor meer mensen dan alleen de beide kinderen.
Hannah wordt jaren later een gewaardeerd columniste (in New York) en koestert op enig moment de wens om een boek te schrijven over de levens van de schrijfsters Agatha Christie, Barbara Follett en Virginia Woolf. Drie vrouwen die allen (korter of langer) vermist waren. Hannah verbrandt alle schepen achter zich om die wens te laten uitkomen.



Mijn mening
De auteur is Nederlands; ik vermoedde aanvankelijk dat zij een Belgische was, door de leuke en vreemde (ik neem aan: Vlaamse) woorden die ik tegenkwam. Ze heeft het verhaal in soms prachtige zinnen geschreven.
Als je de inhoud, de settings en - vooral - de plot van dit verhaal zou noteren (wat niet kan, dan geef ik teveel weg), dan moet je wel waardering voor de auteur opbrengen. Want het is zeker nieuw, anders, verrassend. En er is goed over nagedacht!
Helaas zijn er zoveel verschillende tijdvakken (en locaties), waar de auteur regelmatig naar verspringt, dat je er toch een beetje tureluurs van wordt. Over de periode 1912 – 1940 elf tijdvakken waarin we de drie vrouwen Christie, Follett en Woolf volgen. En dan de jaren 1996, 1997 (2005) 2014 en 2015 waarin we (onder anderen) Hannah volgen.
Echt irritant vond ik de veelvuldig voorkomende cursief gedrukte woorden/teksten. En ik heb een hekel aan ‘losse draden’ en daarvan waren er toch wel de vrij veel in dit verhaal.
Het is een boek dat je een 2e keer kan lezen, met de kennis van nu. Ook omdat het verhaal wel een beetje ‘vreemd’ is - net als Sophie. Intrigerend ook.
Wil je echt eens iets “completely different” lezen, dan zou ik dit boek zeker aanraden. 

Het boek is niet met enig ander te vergelijken, dat vind ik bijzonder knap van Meuleman.
Ondanks de cursiefjes, het vreemde, de losse draden én de onbegrijpelijke titel, geven de structuur en opzet van het verhaal, het taalgebruik en de plot de doorslag naar: vier sterren.