Traag, maar wel prettig

We kennen Erlendur natuurlijk allemaal. En al behoorlijk goed. Het is dan ook bijzonder om nu met hem kennis te maken in de periode dat hij nog gewoon agent en ongehuwd is. Op het einde wijst de - ons inmiddels bekende - Marion Bloem Erlendur er op dat hij zich kan melden als hij bij de recherche zou willen werken.

We kennen ook Indridason goed, alsmede zijn schrijfstijl. Geen razendsnelle achtervolgingen, geen macho's die schietend en vechtend over straat gaan.
Dat is in dit boek niet anders. Het blijft prettig leesvoer, maar het is zoooo traaaaaaag. Er gebeurt eigenlijk betrekkelijk weinig.
Toch heb ik het verhaal weer met plezier gelezen en was het een verrassing hoe de vork in de criminele steel zat!