Mayke en Han wonen in een boerderij in Holwerd. Ze zijn ouders van twee, inmiddels volwassen, kinderen, die het ouderlijk huis al hebben verlaten.
Zij hebben echter nóg zes kinderen in huis: allemaal kinderen die een “rugzakje” hebben en niet meer bij hun biologische ouders kunnen wonen. Een heel druk gezin waar veel aandacht en begrip is voor elkaar.
Dan komt er een verzoek om een crisisplaatsing: drie zusjes moeten onmiddellijk bij hun ouders weg. Mayke en Han ontvangen ze met open armen.
Maar wat is er gebeurd met de drie zusjes? En waarom spreekt Nikki, het oudste meisje, helemaal niet? En wat is er ongeveer vier jaar geleden in Holwerd gebeurd? Iets waar Mayke elke dag nog last van heeft.
Dan verdwijnt een van de kinderen spoorloos! Waarom? Is er een link met de zusjes, of met het verleden? Of staat het op zichzelf? De spanning neemt per pagina toe tot en met (!) het onverwachte einde.

Een echte Linda Jansma, dacht ik, toen ik het boek met een zucht dichtsloeg. En wat maakt een verhaal nu “een Jansma?”
Levensechte personen, die zich rechtstreeks nestelen in je hart en er niet meer vertrekken. Een prettige schrijfstijl. Hoe verder je in het verhaal komt: hoe meer vragen je krijgt. Veel aandacht voor de (ontwikkeling van de) personages en de beschrijving van de omgeving en de sfeer. En natuurlijk nagelbijtende spanning, vooral om het welzijn van alle personages.
Tot nu toe was “tweestrijd” mijn favoriete titel van Linda Jansma, maar dat boek is nu rechts ingehaald door Schuilplaats.
Kopen en in een ruk uitlezen, zou ik zeggen. 5 sterren!!