Recensie Silo

Over de auteur:
Hugh Howey is geboren in 1975.
Hij had diverse banen (scheepsbouwer, dakdekker en boekverkoper) voordat hij schrijver werd.
Hij woont in Jupiter, Florida (VS).

Over het boek:
Silo is (in vijf delen) onder de oorspronkelijke titel “Wool” in eigen beheer en aanvankelijk alleen als e-book uitgebracht. Toen er meer dan een half miljoen exemplaren waren verkocht, besloot Simon & Schuster het in 2013 uit te geven. Het werd het een internationale bestseller en de filmrechten zijn ook al verkocht.
Het boek heeft een prettige bladspiegel, vrij kleine letter. Het boek beslaat 413 pagina’s.
Het verhaal valt uiteen in 5 delen. Er zijn 82 hoofdstukken en een epiloog.
Kaft is prachtig en de afbeelding past uitstekend bij het verhaal.
Slechts een fout gezien: in plaats van de naam Solo staat er op pag. 363 Silo.

De korte inhoud:
In een toekomst, honderden jaren verwijderd van de huidige tijd, leeft een grote groep mensen in een silo. De silo steekt maar met een klein stukje boven de grond uit: camera’s tonen het uitzicht. Alles buiten is verlaten, grijs, grauw en zanderig. Naar buiten gaan kan niet: de lucht is dermate giftig dat je direct zou overlijden.
Er worden wel pakken gemaakt (en steeds verbeterd). Deze pakken worden gedragen door de “schoonmakers”. Degene die gestraft zijn en naar buiten worden gestuurd, op schoonmaak. Zij moeten de lenzen van de camera’s weer helder maken en dat lukt ze, om snel daarna dood neer te vallen.
In de silo zijn bijna 140 verdiepingen. Er zijn afdelingen Mechanica en Materiaal (vrij diep in de silo), en de afdeling IT (hoger). Maar ook verdiepingen met boerderijen. En politiebureaus. Mailen zou kunnen, maar is erg duur. De boodschappen gaan dus op papier van boven naar beneden. Bodes lopen af en aan.
Allison, de vrouw van Sheriff Holston, heeft iets ontdekt in de computer. Dit maakt dat ze “naar buiten” wil. En die wens uiten, betekent dat je op schoonmaak wordt gezonden.
Holston besluit zich drie jaar na haar dood bij zijn vrouw te voegen: ook hij laat zich op schoonmaak sturen.
Daarmee is de vacature van Sheriff een feit. De deputy wil de functie niet, dus hij daalt – samen met de burgemeester – af naar Mechanica. Daar wordt Juliette (Jules) met enige tegenzin overgehaald om sheriff te worden.
Deze benoeming zet iets in gang dat op geen enkele wijze meer een halt toegeroepen kan worden.

Mijn mening:
Een geweldig goed verhaal. Howey kan heerlijk vertellen en je ziet het helemaal voor je. Dat er al filmrechten zijn verkocht, verbaast me niet(s).
Liefhebbers van Gevangen (Under the dome) door S. King zullen van dit boek ook enorm genieten.
Het gegeven van een afgesloten ruimte waarin mensen met elkaar moeten leven en overleven, levert altijd prachtige verhalen, intriges, en scheve machtsverhoudingen op.
Er zitten een aantal mooie ontwikkelingen in het verhaal.
Je bent als lezer ook erg nieuwsgierig, bijvoorbeeld naar het antwoord op de vraag waarom de “schoonmakers” hun werk altijd uitvoeren, ook al zeggen ze soms tevoren dat niet te zullen doen. En ja, een paar draadjes in het verhaal blijven wat los hangen, maar dat stoort (mij) niet – je kunt ook je eigen gedachten daarover formuleren.
Het verhaal blijft je bij, je leeft mee in de silo en je wilt steeds weer weten hoe het verder zal gaan. Hoewel het gegeven op zich natuurlijk een groot sf-gehalte heeft, is de spanning in grotere mate aanwezig.
Omdat het een niet weg te leggen boek blijkt en Howey een heerlijke schrijfstijl en verteltrant heeft: 5 dikke duimen van mij.