Recensie Versplinterd

De Sarah-Linton reeks vond ik erg goed. Toen TRIPTIEK verscheen, baalde ik aanvankelijk dat het een verse Slaughter met een nieuwe cast was. Achteraf vond ik TRIPTIEK érg goed.
Daarom waren mijn verwachtingen voor "Versplinterd" hoog gespannen en inderdaad... ze waren te hoog.
Het boek leest lekker weg (altijd bij Slaughter) maar erg bijzonder vond ik hem niet. Er is inderdaad wel meer aandacht voor het menselijke aspect. Vooral de epiloog zet je in dit verband nog even met beide benen op de grond.
Nu Will Trent een nieuwe partner heeft, sluit ik niet uit dat er nog een vervolg komt.
Ik geef Slaughter dan het voordeel van de twijfel, maar misschien begin ik dan met de bieb-versie, alvorens het boek meteen te kopen.

NB: Ik begrijp niet hoe Dizzie in de bovenstaande recensie komt aan Gailyn Loria?! Die vrouw komt in het hele boek niet voor!