Beter dan deel 1

Dit tweede deel van de Grisha trilogie vind ik persoonlijk net wat beter dan het eerste deel. In 'dreiging en duisternis' is het net allemaal wat meer duisterder. Alina voelt de lokroep van nog meer macht. Hunkert ernaar maar is er tegelijkertijd huiverig voor (net zoals met de Duisterling zelf lijkt het.). Ze verzand in politiek gedoe, is het 'pion-zijn' zat maar lijkt zich er toch niet aan te kunnen ontworstelen. Deze transformatiefase (die natuurlijk in bijna alle YA trilogieën terugkomt) vind ik het meest interessant. Het worstelen, de pijn, het verlies, de frustratie, etc. geeft het net wat meer diepgang en maakt tevens voldoende nieuwsgierig naar het laatste deel.