Een beklemmend boek

Ik vond 'Een soort familie' een redelijk zware dobber; de troosteloosheid is werkelijk op iedere pagina voelbaar, de sekteachtige vredesbeweging en hun bijeenkomsten zijn best creepy, de jonge Teun en zijn kijk op de wereld en het gezin waarin hij opgroeit, komt binnen en dan de 'oude Teun' die compleet vastgelopen is en niet veel voorstelt (zeker niet in zijn eigen ogen). Pfffff, een mens wordt hier niet blij van. Ook had ik wat moeite met de vele volzinnen, van Beijnum's cadans is de mijne niet en daardoor moest ik sommige zinnen wel 3 keer lezen voordat ik alles goed kon plaatsen.
Desondanks met veel interesse gelezen, 'Een soort familie' is toch zeker wel mooi- en ook heel filmisch geschreven en ook wil je natuurlijk heel graag weten wat er nou toch precies met Teun's grote broer Hans is gebeurd...