Recensie Ik ben niet bang

“Ik ben niet bang” speelt zich af tijdens een snikhete zomer in het arme zuiden van Italië. Michele, 9 jaar oud, speelt met zijn vriendjes en stuit daarbij op een geheim. Hij besluit dit geheim voor zichzelf te houden en de schok is daarom ook groot als hij erachter komt dat alle volwassenen in het dorp van dit geheim op de hoogte zijn. Wat schuilt hierachter? De loyaliteit van Michele wordt danig op de proef gesteld.

Dit boek is geschreven vanuit het gezichtspunt van Michele en de auteur heeft dit op zeer treffende wijze gedaan. Ik werd meegevoerd in de belevingswereld van deze aandoenlijke, dappere negenjarige, met al zijn vragen, onzekerheden, angsten en interpretaties van wat de volwassenen doen en laten. Tevens wist de auteur een beklemmende en ietwat ongemakkelijk sfeer te creeeren, welke heel goed past bij hetgeen de volwassenen uitvreten. Verder las het boek zeer prettig, zonder in oppervlakkigheden te verzanden.

Vele lezers noemen het open einde als een minpunt of hebben dit einde niet als prettig ervaren. Ik heb het echter niet als een open einde geïnterpreteerd want als lezer weet je wat er gebeurd is; de ongelooflijke schok die plaatsvond en dat is hetgeen waar, naar mijn mening, dit verhaal naar toe werkt. Okee, het einde voel je op het laatst wel aankomen, maar het boet toch niet in aan kwaliteit. Erg knap en voor mij een dikke 4,5 duim waard!