Recensie I.M.

Nadat ik gister dit boek had uitgelezen, ben ik vanmorgen maar eens op internet gaan rondneuzen. Ik was toch wel erg nieuwsgierig geworden naar Connie Palmen en Ischa Meijer (tsja, net allemaal voor mijn tijd hè ) Ik ben verbaasd over het grote aantal zeer uiteenlopende recencies! De één beticht de auteur van lijkenpikkerij en vindt dit werk bagger, de ander roemt de literaire kwaliteit van deze autobiografische roman. En ik, ik heb genoten, het intrigeerde me!

Fictie en werkelijkheid lopen in I.M. in elkaar over, de lezer weet niet wat nu echt gebeurd is en wat niet, maar doet dat ertoe?

Een periode uit het leven van Connie Palmen krijgen we voorgeschoteld, de gepassioneerde liefdesrelatie met Ischa (een liefde zo intens, je zou er gek van kunnen worden), welke 5 jaar duurt, tot het plotselinge overlijden van Ischa.
Deze 2 intelligente mensen voeden elkaar, voeden elkaar met hun kennis, leren van en over elkaar. Ik vond dat schitterend om te lezen.

In dit boek geen hoofdstukken, maar wel 2 delen. Het eerste deel 'In Margine' gaat over de liefdesrelatie tussen Connie en Ischa, hoe ze elkaar ontmoet hebben, hoe de liefde tussen hen groeide, de obstakels etc. Het tweede deel 'In Memoriam' over Connie zonder Ischa.

Ik ben ervan overtuigd dat ik dit boek gelezen heb op het juiste moment, juist nu introspectie een grote rol speelt in mijn leven. Ik vermoed dat ik juist daardoor dit boek intenser beleefd heb dan anders het geval zou zijn geweest.