Let op: spoiler in de reactie

In ‘Thirteen reasons why’ heeft Hannah cassettebandjes (wie kent ze nog?) ingesproken, wel dertien kantjes, en daarmee uit de doeken gedaan waarom zij tot haar daad van zelfmoord is gekomen. Dertien kantjes voor dertien personen die een bijdrage hebben geleverd aan haar beschadiging. Clay, klasgenoot van Hannah, heeft de cassettebandjes ook ontvangen en hij vreest hetgeen hij hoort en nog zal horen.

De opzet van het boek is bijzonder te noemen: de ingesproken tekst van Hannah en de gedachten van Clay terwijl hij naar Hannah luistert zijn om en om weergegeven en dit zorgt ervoor dat het verhaal onder de huid gaat zitten. Hannah legt uit dat het niet zo is dat er één persoon verantwoordelijk is voor haar zelfmoord, maar dat zij gekozen heeft om zelfmoord te plegen als gevolg van tal van kleine en grote gebeurtenissen die elkaar hebben opgevolgd en waarvan de consequenties in elkaar haken en zich ver uitstrekken. Interessant toch om (jonge) mensen na te laten denken over de gevolgen van gedrag, handelingen en attitude?

Ik heb begrepen dat er lezers zijn die Hannah’s verhaal ongeloofwaardig vinden en daardoor hun eindoordeel over het boek wat naar beneden bijstellen. Persoonlijk vind ik dat zonde want ik vind de vertelling van Hannah juist heel goed weergegeven en laten we eerlijk zijn, we hebben vast allemaal wel eens in onze jeugd dingen meegemaakt waarvan je op dat moment dacht ‘oh my god, dit is te erg’, om vervolgens - na verloop van tijd - die voorvallen een plekje te geven en er niet meer bij stil te staan. Maar op dat moment, toen voelde het echt zo, en ik denk dat men dat juist niet moet vergeten; pubers leven in het moment, ze zijn niet bezig met ‘hoe zal ik dit ervaren over 10 jaar’ want voor hen is het heden alles wat telt.