Even de stilte in jezelf vinden

Maktub van Paulo Coelho is een boek dat ik twee jaar geleden nooit van m’n leven opgepakt zou hebben. Nu trok het me wel aan, mede door de quote ‘wandelaar, een weg is er niet, de weg wordt al gaande gemaakt.’ Een boek vol wijsheden uit verschillende culturen – vooral dat laatste vind ik erg belangrijk. Niets is zo erg als iemand die denkt dat alleen zijn cultuur alle waarheden kent.


WIJZE LESSEN

Het boek is redelijk dun en de verhalen beslaan vaak maar een halve pagina. Het fijne is dat je daardoor snel door dit boek heen kunt als je wil, maar ook heel langzaam lezen is heerlijk: de stijl en inhoud vragen om aandacht en geduld. Typisch een boek waar je rustig de tijd voor neemt, met een bakje thee en een dekentje op de bank. De verhalen zelf vond ik afwisselend prachtig en soms wat minder – maar dat is logisch, het ene raakt je nu eenmaal meer dat het andere. Wat ik moeilijk vond was dat veel verhalen over God gingen en ik, als niet-gelovige kon me daar wat minder in vinden. Maar zelfs daar kon ik uit sommige mooie, wijze lessen halen. Zelfs als je niet gelooft is wat het geloof uitdraagt iets waar je veel van kunt leren: compassie en liefde.

KORT EN BONDING

Coelho’s schrijfstijl is kort en bondig, met niet teveel moeilijke woorden. Hij weet wat hij wil zeggen en doet dit op een slimme manier, zo dat de lezer vaak zelf de ‘les’ uit het verhaal kan halen. Dat vond ik fijn, want bij dit soort boeken zie je toch vaak dat de auteur onnodig veel moeilijk taalgebruik heeft om het maar ‘diepzinniger’ te laten lijken. Coelho begrijpt dat interessante woorden niet nodig zijn om de lezer wat te leren.

Volgens de omslag is Maktub geen moralistisch boek, maar een uitwisseling van ervaringen. Het biedt bij uitstek de gelegenheid om stil te staan bij het leven en jezelf weer te vinden (Bol.com). En dat is volledig waar. Dit is een prachtig boek om even de stilte in jezelf te vinden en na te denken over de dingen die er echt toe doen.