Angst en vertrouwen

Na een feestje met haar collega’s besluit Cass Anderson om de kortste weg naar huis te nemen. Hiervoor moet ze door het bos rijden en dit is tegen de wil van haar man Matthew, want het is donker en stevig aan het onweren. Wanneer ze in dit bos een auto langs de weg ziet staan, twijfelt ze even om haar hulp aan te bieden, maar uiteindelijk rijdt ze toch door. Deze beslissing zal haar leven de komende maanden drastisch beïnvloeden, want de volgende morgen verneemt ze dat de bestuurster van de auto vermoord is. In de weken en maanden die daarop volgen, kan ze de moord maar niet uit haar hoofd zetten, zeker nu ze weet dat het een vriendin was die ze net had leren kennen. Ze krijgt schuldgevoelens, vergeet alsmaar meer dingen en heeft angst voor de moordenaar.

De auteur van Gebroken is B.A. Paris. Ze is van Frans-Ierse afkomst en heeft naast Gebroken ook het boek Achter gesloten deuren geschreven. Dit was haar eerste thriller en hiermee brak ze ook meteen door. Met haar tweede thriller Gebroken, bevestigde ze haar status als ‘queen of domestic crime’.

De spanning wordt langzaam opgebouwd door verschillende zaken op te noemen die Cass vergeet. Deze opbouw duurt te lang, want er lijkt maar geen einde te komen aan de opsomming van de zaken die Cass telkens vergeet. Deze zaken lijken dan vaak nog eens redelijk hard op waardoor er weinig variatie in het verhaal terug te vinden is. Na een tijd begin je als lezer zelfs een irritant gevoel te krijgen bij de vergeetachtigheid van Cass.

De auteur gebruikt ook kenmerken van de personages om de spanning te verhogen. Zo wordt de spanning benadrukt door enkele zaken uit het verleden van Cass te benoemen. Cass zorgde bijvoorbeeld de laatste jaren van haar moeders leven voor haar gezorgd omdat ze dementie had. Ook de relaties tussen de verschillende personages wordt duidelijk weergegeven. Er komen vrij veel personages aan bod in het verhaal, maar door de duidelijke weergave kan je als lezer goed blijven volgen.

De plot is het tegenovergestelde van de spanningsopbouw. Hier wordt niet echt naar toegewerkt. Het wordt veroorzaakt door één gebeurtenis. In de plot wordt alles aan een hoog tempo, maar toch op een duidelijke manier uitgelegd. Alles wordt op een korte tijd in het verhaal duidelijk, waardoor je ineens veel informatie moet verwerken. Hoewel alles verduidelijkt wordt, heb je toch het gevoel dat er nog steeds iets kan gebeuren. Hierdoor blijft de spanning echt tot op het einde van het verhaal behouden.

De spanning wordt langzaam opgebouwd en is vaak te eentonig. Er worden ook enkele kenmerken van de personages gebruikt om de spanning te verhogen. Tijdens de plot wordt alles duidelijk op korte tijd, maar toch blijf je nog spanning voelen. Ondanks de eentonige opbouw van de spanning wordt je toch meegetrokken in het verhaal en wil je weten hoe het afloopt.