Een moderne parabel over schuld en boete

Pagan is leraar op de middelbare school waar hij zelf leerling is geweest. Zomaar op een morgen voor de lessen beginnen komen zowel Christian, een collega, als Constanze, een leerlinge, hem opzoeken. De besmuikte opmerkingen van de eerste brengen herinneringen naar boven. Er is sprake van een Groep der Wijzen, waar ook Pagan deel van uitmaakte. Christian was de natuurlijke leider en gaf in een sfeer van mystieke sessies dubieuze opdrachten aan de leden om zich te bewijzen. Dat leidde vrij vlug tot kleine criminele feiten, zoals drugsverkoop. Pagan was in die tijd een geboren straatvechter, opnieuw ge‹ndoctrineerd door Christiaan, die aan hem geld verdiende.

De rest van het boek wordt gebruikt om de overgangen van heden naar verleden naadloos te verweven. De herinnering aan Christiaan wordt gemengd met diens vermeende aanwezigheid, de dreiging van sommige leden van de intussen ter ziele gegane groep. Het keerpunt bleek een gevecht van Pagan, waarin hij werd geveld en een tijdje in comateuze toestand verkeerde, zonder dat hij zich dat herinnert. Het meest tastbare resultaat daarvan is dat hij zich begon te gedragen als een zacht eitje, brekend met zijn gewelddadig verleden. De katalysator van deze verhouding uit het verleden wordt Constanze, een leerlinge van dezelfde school, die zich op haar beurt laat inpalmen door Christian, maar morele steun zoekt bij Pagan. Die wordt heen en weer geslingerd tussen zijn herinneringen en zijn huidige besluiteloosheid.

Met voorbedachten rade  is een moderne parabel over schuld en boete, gebracht op een kunstmatig hoog verbaal niveau. De afstandelijke taal helpt bij de helikoptervisie bij het bestuderen van deze relaties, maar helemaal niet bij de inleving in het verhaal of de karakters. Uiteindelijk is dat het enige gevoel dat overblijft: afstand. Inleving is er niet bij. Spanning helemaal niet. Dit is absoluut geen thriller, in dat genre heeft Hé‚lèŠne van Ostaay niets te zoeken. Haar schrijfstijl moet andere oorden opzoeken. Dan wordt het wel wat.