maatschappelijke aanklacht

Een heel andere Dijkzeul dan ik verwachtte. Tijdens het eerste deel kreeg ik de neiging het boek weg te leggen, omdat ieder-jaar-een-dijkzeul-op-vakantie voor leesplezier zorgt, toch doorgelezen. Mijn idee is dat als de twee perspectieven meer door elkaar heen waren verweven dit boek pakkender was geweest. Het einde was aan de magere kant. Op de cover staat psychologische thriller, ik zou er eerder een pamflet, een aanklacht tegen het huidige zorgsysteem, van willen maken. Diverse uitspraken herken ik helaas. Zonder te veel spoilers weg te geven, ben ik blij dat mijn moeder nu in een andere plaats woont waar ze weer mens en blij mag en kan zijn.
Volgende vakantie hoop ik weer op wel een deel van Vegter van Dijkzeul.