Mooi, humor en een waarheid

Dieren worden heel vaak in prentenboeken gebruikt om een boodschap, een grappig, een spannend of een mooi verhaal te vertellen. De wolf, de vos, een hond of een konijn spelen regelmatig de hoofdrol.
In dit mooie prentenboek spelen zowel de wolf als het konijn een hoofdrol. Op tegenoverliggende bladzijden wordt in twee verhaallijnen spannend toegewerkt naar één verrassend einde.

Op de linkerpagina’s een dagelijks ritueel. Konijntje moet naar bed, het is tijd, de gordijnen gaan dicht en het vragen stellen mag voor die dag stoppen volgens mama konijn: ‘Slaap lekker, konijntje van me.’
Daar neemt het kleine konijn geen genoegen mee, het wil antwoorden op zijn vragen, ondanks de geruststellende antwoorden. Zoals ook bij de doelgroep vanaf ong. 4 jaar blijft het konijntje vragen stellen en komt telkens weer een nieuwe goed gevonden gedachte boven, want waarom kan wat jij bedenkt niet ook een waarheid zijn? Voordat konijntje – zie die verschrikte ogen! - na veel instoppen recht in bed ligt, wordt iedere vraag beantwoord met de wedervraag van mama konijn: ‘Hoe weet jij dat zo zeker?
Op de rechterkant zien we door de illustraties de uitgewerkte gedachten van het konijntje over wolf in een tegengesteld verhaal. Soms een beetje eng, de jagers met geweren, maar ook mooi met lange schaduwen getekend. Wolf is slim, past zich aan en arriveert op ‘Konijnenplein’.

De met humor getekende illustraties zijn een feestje om naar te kijken. Emoties spreken uit houdingen en gezichtsuitdrukkingen en vertellen zonder dat je de woorden mist de tweede verhaallijn. Een aan te raden prentenboek om steeds weer voor te lezen en te bekijken om weer een detail te ontdekken. Ook voor het slapengaan.

Als er één aspect duidelijk wordt gemaakt in dit fijne prentenboek is dat je een kind serieus moet nemen in zijn of haar denken, want die waarheid in gedachten kan voor een kind meer waarheid zijn dan de realiteit in werkelijkheid voor het kind is.
Dit verhaal is mooi, lief, eng, grappig, filosofisch, gaat over nieuwsgierig en bang zijn en het heeft vooral een hilarisch einde. En waarom zou de wolf eigenlijk moeten komen?
Wie durft er nog te beweren dat een kind geen gelijk kan hebben na het dichtslaan van dit mooie prentenboek? Deze lezer niet.