geluiden kunnen sterven als vijf plots vier is

'Soms kun je pas zien hoe iets eruitziet als je het van een afstand bekijkt. Wij zaten er middenin en geloofden in onze waarheid, een waarheid waarin de volgende dag, week of maand niet telde. ... Hij dacht nooit aan later.'

Een echte vriendengroep werden vijf jongens in de nacht van het nieuwe millennium. 'We wonnen die avond allemaal een kameraadschap. Een mooi begin van het nieuwe jaar.' Vijf tienerjongens die samen voetbal kijken, naar school gaan, feesten, op vakantie gaan, werken, in hetzelfde elftal spelen en vanzelfsprekend elkaar opzoeken en in het dorp blijven, behalve Johan, de verteller. Tien jaar lang op weg naar de volwassenheid.

En dan komt er van Joey op een avond een sms'je dat weinig aan de verbeelding overlaat. Joey is dood. 'Hij leek teveel vreugde in zich te hebben gedragen om alles binnen tien jaar te hebben opgebruikt.' Vijf is plots vier. Stiltes vallen die vroeger door die vijfde werden opgevuld.

Dit boek bestaat uit vijf dagen. Van de dag dat student Johan terugkeert in het Westfriese dorp vanuit Utrecht - één uur en achttien minuten, één treinreis - tot de dag dat hij na de begrafenis die de jongens helpen organiseren terugkeert naar zijn thuis waar hij ooit zijn voeten over de stoeprand heeft gezet.

Ieder blijkt een signaal te hebben gekregen. 'Het gaat niet zo goed, Johan' zegt Joey tijdens een training en twee minuten stilte op het strand. Schuld, rouw, wel/niet uiten. Herinneringen door geluiden, geuren, plaatsen. 'Geluiden kunnen sterven.' Observaties, feiten en gewoontes. Oog voor details passend bij de tijd toen en nu. Zoveel bijzonder mooie emotionele beeldende zinnen, hoe kan een debuut zo treffend kort en bondig een achtbaan aan emoties zijn.

Nog een paar, de 192 blz. zitten vol plakkers:
Droefheid ligt mijlenver van het juiste woord.
De rouw kruipt hier hoog tegen de muren op.
Maar toekomst geeft Nathalie:
Je hebt iets nodig wat nieuw is, zonder herinneringen.