Hier en ook daar zonder grenzen

'Hier woon ik, zegt hij, alsof dat nog niet duidelijk is.'

Bardo: zoon, echtgenoot en vader, immigrant, halve autochtoon, of wat?
Hier: Waar? België? Oost/West-Duitsland? Noord/Zuid-Korea? Waar? Overal waar witte vlekken zijn op een landkaart?
Verhaal: Drie generaties. Eigen tradities. Oorlog. Grensgevallen. Landsgrenzen. Immigranten. Prikkeldraad. Werk. Gezin. Geluk. Liefde. Familie. Grenzen tussen jeugd en volwassenheid. Overal toepasbaar. Naar eigen inzicht. Wat men vindt. Hier? Daar? Hier dus.

Een echte Joke van Leeuwen. Haar lezers zullen dit feilloos herkennen. Met goed gekozen ogenschijnlijk eenvoudige woorden wordt Hier verteld. Eerst heb je een bijna absurdistisch gevoel totdat je verder in de afgebakende boekdelen met afzonderlijke hoofdstukken komt, die later onderbroken worden door de realistische in cursief weergegeven gedachten van Onna of Kleine, de dochter van Bardo en Mara en kleindochter van Stamvader. En met de laatste kom je ook op erbij mogen horen en acceptatie door de autochtone bevolking.

Er zit veel meer in dit boek. Dit zijn eerste indrukken en gedachten. Een gedachte is: leesclubboek. Met velen zal dit een zeer interessante discussie opleveren zoals ook bij De Pelikaan op @hebbannl Een vraag die opkomt: Is de kleur jas, het heldergroen, van Bardo's moeder van belang?

Roltrappen en haarföhns staan deze voor welvaart of zal toch het geluk en de hoop zegevieren, het welzijn van de mens, het leven met liefde?