Een verrassend kerstverhaal

‘Zeg, hoor ‘s, zegt Boer Boris,
‘er moet een kerstboom komen.
Het is al bijna Kerstmis en we hebben er nog geen.
We moeten naar het bos.
Daar staan wel honderd mooie bomen!
Kom, trek je jas en wanten aan, dan rijden we erheen.’

In dit elfde deel van Boer Boris is het bijna kerst en samen met Berend en Sam gaat Boris op zoek naar een geschikte kerstboom voor op de boerderij.
Een meer duurzame manier wordt aangedragen: ‘We hakken niet! We graven hem eruit. Dan blijft de boom in leven, met zijn takken en zijn kluit.’
De boom wordt buiten op het erf opgetuigd en ieder dier komt kijken. De kippen, de koeien, de varkens, de schapen en het paard, behalve het oudste varken: hij is helaas overleden die nacht.

Een eerste gedachte is dat dit een gedurfde manier is om over de dood te vertellen in combinatie met een verhaal over de gezelligheid rondom kerst. Ted van Lieshout en Philip Hopman weten wat ze doen. Op een ontroerende manier brengen Boris, Sam en Berend met alle dieren het varken naar de plaats waar ze hun kerstboom hebben weggehaald. Ze geven hem een liefdevolle laatste rustplek. De mooie illustraties vertellen veel. De tekst maakt het af. Samen geven ze het verdriet een plaats.
De tweede gedachte waarin de dood van een geliefd dier een onderwerp is, is dat dit verhaal dit onderwerp voor jonge kinderen bespreekbaar maakt. Bij Boer Boris en kerst verwacht je gezelligheid, maar ook dit hoort bij het leven en het leven op een boerderij.

Dit deel van de Boer Borisreeks is weer in een prettig voorlezend rijm geschreven. De bijpassende, gedetailleerde illustraties van Philip Hopman zijn wederom een feest om naar te kijken.

Dit verrassende kerstverhaal gaat niet alleen over een droevige onderwerp. Op een boerderij is altijd een stal. En in een stal gebeuren wonderlijke dingen. Ook in Kerstmis met Boer Boris.

Een mooie Boer Boris, waarbij het aan te raden is om als voorlezer eerst zelf het verhaal te lezen. Vanaf 4 jaar.