hulp aan kinderen in oorlog is van alle tijden

Een nog steeds actueel verhaal. Kinderen naar een veilige plaats laten gaan ten tijde van oorlog. Het leest vlot en korte hoofdstukken. Prachtig vormgegeven met illustraties van Annette Fienieg.

Door een bijna bedrieglijk eenvoudig verteld verhaal weet Meinderts veel uit te drukken en beelden op te roepen. Het verhaal wordt verteld door de ogen van de 11-jarige Jaap. Hij observeert en constateert veel. Bijzondere zinnen zijn er verschillende: ‘Geen kistje maar een schoenendoos voor een naamloos zusje met daarop: zwarte herenschoenen, merk Bata, maat 45. ‘We hebben het hout hard nodig voor de kachel.’ Of: ‘geen oorlog met hem, was als vrede genoeg.’

Het Nederland van toen met alle verschillen in provincie, inwoners, taal en geloof maar ook afstanden die anders waren, kunnen worden vergeleken met de migratiestromen uit en in het Afrika/Europa van nu met weer de verschillen tussen landen, inwoners, taal en vooral ook geloof. Op een bepaalde manier was het mooi om stukken tekst van liederen tegen te komen. Het was die tijd.

Kinderen die dit verhaal lezen, zullen meer achtergrondinformatie nodig hebben. Als volwassene haal je eruit dat met ‘het noorden’ Noord-Nederland wordt bedoeld en later ook Friesland door de taal. Ook over hoe er toen gedacht en geleefd werd, vooral m.b.t. geloof en verschil in provincies binnen Nederland. Het einde vond ik wat abrupt en minder uitgewerkt voor een kinderboek, met name de thuiskomst. In de laatste hoofdstukken worden er verschillende onderwerpen aangehaald die voor kinderen niet allemaal duidelijk zullen zijn, op een wat makkelijke manier komt het verhaal tot een goed einde of kunnen er onderwerpen weggelaten worden.

Positief is zeker dat er nu een verhaal is geschreven over kinderen in de hongerwinter die in Nederland naar gastgezinnen werden gebracht. Het stemt tot nadenken en kan aanleiding zijn tot een kringgesprek over hoe dat toen ging zonder alle communicatie van nu.