een tijdsbeeld, een bijzondere jeugd

Het bijzondere persoonlijke verhaal van de auteur. Wie was haar vader nu echt?
Opgroeien in een gezin, een communistisch gezin, na de oorlog.
'...dat wij niet deden aan zoiets burgerlijks als emotionele bindingen tussen ouders en kinderen.'
Jolande Withuis heeft een boeiend tijdsbeeld neergezet met heel veel feiten, namen, jaartallen enz. (waardoor ik een aantal delen scannend heb gelezen omdat de uitleentermijn verstrijkt).

Koude Oorlog, wie van onder de 30 kan zich daar nog iets bij voorstellen? Ik weet nog goed dat er over 'die rooie' werd gesproken, m.n. wanneer de verkiezingsuitslagen binnen druppelden op woensdagavond. Mijn opa was op zijn zachtst gezegd al geen Den Uyl fan, laat staan hoe hij over de CPN dacht. Er werd verteld over de Partizanen en de tijd dat De Muur werd gebouwd, ik wist niet beter dan dat die er stond en met grote verbazing werd er naar tv-beelden gekeken toen de muur werd doorbroken.
De kreet 'daar komen de Russen' was heel gewoon. De reacties in kranten en op het achtuurjournaal m.b.t. de demonstraties tegen kruisraketten en bouw van de kerncentrale. Niemand wilde er iets mee te maken hebben, maar 'men' ging toch even in die omgeving kijken. Die tijd van het IJzeren Gordijn.

Dit boek is van historische waarde. Je wist inderdaad niet beter als kind, de waarheid van je ouders was jouw waarheid terwijl je haarfijn aanvoelde wie bij wie hoorde of juist helemaal niet zoals het gezin Withuis.
De passages over haarzelf zijn denk ik bijzonder, dat zij juist over zichzelf vertelt, ervaringen en gedachten deelt, ofschoon je nog meer zou willen weten, het boek gaat tenslotte over haar vader dat niet voor niets als titel 'Raadselvader' heeft meegekregen.
Een vlotlezende biografie ondanks alle genoemde feiten en dat alleen al uit historisch oogpunt een keer in mijn kast komt.