De vos en de vooringenomen moraal

Een vos op de voorkant van een prentenboek, de eerste gedachte is: ‘O, dat zal wel een verhaal met sluw en slecht zijn.’ Juist, een vooroordeel.

Vos krijgt een collectant aan de deur. Een dodo. Hij, de laatste dodo(!) wordt met uitsterven bedreigd en zamelt hiervoor geld in. Dodo demonstreert op duidelijke wijze dat hij moe is en mag even tot rust komen in het huis van Vos.
Voor het middageten zijn Wasbeer en Das uitgenodigd en op het menu staat…. jawel kipgebraad dat toch wel erg op de collectant dodo lijkt die ook bij hen aan de deur kwam. Lijkt, want weten ze het zeker? Ze verdwijnen direct en volgen Vos op de voet om te ontdekken wat hij in zijn schild voert.
Ze denken allerlei aanwijzingen te zien over hoe Vos is en wat hij gedaan kan hebben. Wasbeer en Das gaan stiekem het huis van Vos binnen om op onderzoek uit te gaan. Ze vertrouwen de zaak niet en hoe vaker ze tegen elkaar zeggen dat Vos een boef is, hoe meer ze het ook werkelijk gaan geloven. Ze voelen zich wat ongemakkelijk als Vos thuiskomt. Eigenlijk zijn ze bang, als Vos maar niets met hen doet!

Een prentenboek over vooroordelen, wantrouwen en voorbarige conclusies trekken omlijst met mooie tekeningen met grappige details. De tekst staat onder de met wit omgeven illustraties en vertellen ook het verhaal. Niet alleen de vos is goed neergezet. Ook de keuzes voor de andere personages en de manier waarop zij zijn getekend zijn onderdeel van het verhaal.

Een verhaal waarin ook de volwassene een moment van zelfreflectie kan ervaren, want wie denkt er nooit ‘niet weer een collecte’, voor wie? of heeft een vooroordeel over iemand die een bepaald gedrag vertoont? Het meest bijzonder aan dit verhaal is dat je sympathie niet bij hetzelfde figuur blijft in dit serieuze maar zeker ook grappige verhaal.
Vos is een boef is niet alleen voor de oudere kleuter, maar door de verschillende onderwerpen voor alle basisschoolleeftijden in te zetten.